دعا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

دوستان و مخاطبان عزیز بخش‌هایی از دعای سی و هفتم صحیفه سجادیه ( دعا در اعتراف به ناتوانی از شکر) را با تعمق و تفکر مطالعه کنیم و از فیوضات معنوی آن بیشتر بهره مند شویم.

اَللَّهُمَّ إِنَّ‌ أَحَداً لاَ يَبْلُغُ مِنْ شُكْرِكَ غَايَةً إِلاَّ حَصَلَ عَلَيْهِ‌ مِنْ إِحْسَانِكَ مَا يُلْزِمُهُ شُكْراً .

خدایا! کسی از شکرگزاری‌ات در حالی از احوال، به نهایت شکر نمی‌رسد جز این که از احسانت نعمتی به دست می‌آورد که او را به شکری دیگر وا می‌دارد؛ و از آنجا که نعمتت پیوسته و پی‌درپی به بندگان می‌رسد، پس کسی را قدرت بر شکر نیست؛

وَ لاَ يَبْلُغُ مَبْلَغاً مِنْ طَاعَتِكَ‌ وَ إِنِ اِجْتَهَدَ إِلاَّ كَانَ مُقَصِّراً دُونَ اِسْتِحْقَاقِكَ بِفَضْلِكَ‌

و از اطاعتت، گرچه تلاش و کوشش کند به اندازه‌ای نمی‌رسد، جز این‌که در برابر شایستگی‌ات، به سبب فضل و احسانت، ناتوان از طاعت است؛

فَأَشْكَرُ عِبَادِكَ عَاجِزٌ عَنْ شُكْرِكَ‌ ، وَ أَعْبَدُهُمْ مُقَصِّرٌ عَنْ طَاعَتِكَ‌

بنابراین سپاس‌گزارترین بندگانت از سپاسگزاری‌ات ناتوان و عابدترین ایشان، از اطاعتت در کوتاهی و کاستی است.

دانلود برنامه اندرویدی صحیفه سجادیه:
http://noo.rs/sahifa_share
دیدگاه ها (۰)

تفسیر قرآن

تفسیر قرآن

روز شنبه

تفسیر قرآن

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط