به نقل از گروه بین اللملل باحجاب امروزه کلمه ی حجاب ذه

به نقل از گروه بین اللملل باحجاب ؛ امروزه کلمه ی حجاب، ذهن را به سرعت متوجه بایدهای پوشش های اسلامی برای زنان می کند و لباس هایی همچون جلباب، روسری، نقاب، عبا و … را در ذهن شنونده مجسم می کند.
اما مقوله ای که کمتر در خطابه ها و گفتگوهای معمول جوامع اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد، پوشش مردان است. اینکه مردان چگونه باید رفتار کنند و بایدها و نبایدهای دین اسلام در ارتباط با پوشش آن ها چیست؟
(در همین رابطه با یکی از علمای اسلام به نام مفتی اسماعیل منک صحبت کردم، نظر ایشان بدین شرح است : )
حجاب یک مفهوم عمومی ست که باید به طور مساوی و برای هم زنان و هم مردان بکار برده شود. درست است که نوع پوشش برحسب جنسیت تفاوت می کند ولی اهداف حجاب در هر دوی اینها (زن و مرد) یکیست. توضیح مناسب برای این تساوی در قرآن آمده و خداوند سبحان ذیل آیه ای در سوره ی نور، هم زن و هم مرد را از نگاه خیره به جنس مخالف (نامحرم) منع می کند و البته به مردان پیش از زنان متذکر می شود :
” ای پیامبر به مردان مومن بگو چشمان خود را از آنچه حرام است، مانند دیدن زنان نامحرم و عورت دیگران) فرو ببندند و شرمگاه خود را حفظ کنند، این برای آنان پاکیزه تر است. قطعا خدا به کارهایی که انجام می دهند آگاه است.” (آیه 30)
“و به زنان با ایمان بگو چشمان خود را از آنچه حرام است فرو ببندند و شرمگاه خود را حفظ کنند و زینت خود را مگر مقداری که پیداست آشکار نکنند و مقنعه های خود را به روی گریبان هایشان بیندازند و زینت خود را آشکار نکنند … و ای مومنان، همگی به سوی خدا بازگردید تا پیروز شوید.” (آیه 31)
آزادی روابط جنسی زن که به شدت در جوامع غربی رایج شده است، باعث ایجاد جابه جایی در نقش و جایگاه زن و مرد شده است تا جایی که بسیاری از زنان به مردان به چشم ابزار جنسی می نگرند. و این یکی از پیامدهای عدم توجه به اصول مطرح شده در آیه بالاست.
امروزه می بینید که مردان شلوار جین چسبان می پوشند این کاملا از منظر دین غیرقابل قبول است و با دامن تنگ و کوتاه زنان برابری می کند. می بیند که برای عرض اندام، پیراهن جذب می پوشند که مشابه همان کار غیرشرعی زنان در نحوه ی پوشش و خودنمایی ست. این بدپوششی و عدم رعایت حیا چه در زنان و چه از سوی مردان، باعث دور شدن ملائک می گردد که خداوند برای حفاظت از انسان، آن ها را مأمور نموده و نیز رحمت خدا را از انسان دور می سازد.
مقوله ی پوشش مقوله ی کم اهمیتی نیست که آن را کوچک بشمریم. نحوه ی پوشش و لباس نامناسب، یکی از دلائل اصلی کشش انسان و نزدیک شدن به جنس مخالف است. بنابراین اصل، اسلام به عنوان سبک جامع ( همه جانبه) زندگی و در این مقوله نیز چهارچوبی از قوانین برای هم زن و هم مرد در امر پوشش و لباس معین کرده تا این بخش از زندگی انسان را نیز تنظیم و تعدیل سازد.
کسانی که در حوزه ی تولید و طراحی لباس فعالیت دارند باید دقیق و با احتیاط عمل کنند. لباس نباید به گونه ای نازک طراحی شود که عضوی که به منظور مستور شدن زیر آن قرار گرفته مشخص باشد. اسلام به تغییر و اصلاح لباس بر اساس آب و هوای رایج یک منطقه توجه دارد، اما هیچ گاه شرایط سختی آب و هوای یک منطقه ناقض این اصل مهم پوشش (نمایان نکردن اعضایی که باید پوشیده باشند) نبوده است.
لباس باید آزاد باشد و نباید طوری چسبان و قالب تن باشد که برجستگی های بدن را آشکار سازد. سپس به مقوله ی عورت می رسیم و یا قسمت هایی از بدن که باید همیشه کاملا پوشیده باشند. دین اسلام حداقل پوشش لازم برای مردان را از ناف تا زانو تعیین کرده است اگر چه ادب حکم می کند که دیگر اعضاء مربوطه ی در خور پوشش نیز پوشیده باشند.
بر اساس چنین چهارچوب و معیاری باید ببینیم که مردان در جامعه چگونه باید بپوشند و به عرف جامعه را باید با این معیار سنجید.
گاهی که به لباس های تنگ و چسبان (بدن نما) در مغازه ها نگاه می کنم، از خودم می پرسم که ما می خواهیم به کجا برسیم؟
برخی از آقایان در بی حیایی تا به جایی پیش رفته اند که به گونه شلوار می پوشند که لباس زیر آن ها کاملا نمایان می شود، گویی می خواهند مارک لباس زیر خود را به همه نشان دهند.
این مطلب قابل انکار نیست و متأسفانه در همه جای دنیا رایج شده است. کمی بالاتر، پیراهن جذب با دکمه هایی تا نیمه باز و موهای سینه نمایش داده می شوند و یا تی شرت های جذب می پوشند تا بدن ورزیده ی خود را در معرض دید همگان قرار دهند. در اینجا باید نقش خود پسندی و خودنمایی نیز مورد بررسی قرار بگیرد که البته در رده ی گناهان بزرگ قرار دارند.
در جامعه ی اسلامی حیا باید نقش پر رنگی داشته باشد. برای محقق شدن این منظور هر کس باید بیندیشد که چطور می تواند بهتر عمل کند. در زندگی ما باید حرکت به سمت خدا وجود داشته باشد، مهم نیست که چه کسی هستید و در چه