در سال رهبر انقلاب مهمترین توفیق دولت سیزدهم را زند

در سال ۱۴۰۱ رهبر انقلاب مهم‌ترین توفیق دولت سیزدهم را زنده کردن امید و اعتماد عمومی از طریق حضور مسئولانه در میدان و پرهیز از بهانه‌هایی چون «اختیار نداریم» دانستند. اما یک سال پس از آن دولت، به نظر می‌رسد یک قیچی دو لبه به جان همین دو دستاورد افتاده است لبه‌ای از آن در پاستور مستقر است و با القای بن‌بست و ترسیم آینده‌ای تیره، از جمله هشدار برای خالی کردن تهران، مستقیماً امید و اعتماد عمومی را نشانه می‌رود لبه‌ی دیگر این قیچی، بیرون از دولت و در پیامی از سردمداران جبهه اصلاحات تجلی می‌یابد که به بهانه دفاع از اختیارات رئیس‌جمهور پروژه تغییر مسیر دولت را کلید زده است. ادعای او مبنی بر اینکه دولت نمی‌تواند نیروهای دلخواه را به کار بگیرد بیش از آنکه دلسوزی باشد، بیانی از نارضایتی جریان از عدم سهم‌خواهی حداکثری است. همزمان، نسخه‌پیچی او برای سیاست خارجی واقع‌بینانه در عمل تلاشی برای بازگرداندن کشور به مسیر شکست‌خورده‌ی گره زدن سرنوشت ملی به متغیرهای خارجی است این پیام، با ترویج بهانه «عدم اختیار»، دقیقاً همان مسئولیت‌گریزی و فرافکنی را تئوریزه می‌کند که دولت قبل برای اجتناب از آن تحسین شده بود. این دو حرکت هماهنگ، عملاً در حال بریدن رشته‌های امید و مسولیت‌پذیری و تلاش برای مصادره سیاسی دولت به نفع یک جریان خاص هستند