پاییــز مے رسد ڪہ مرا مبتلا ڪند

پاییــز مے‌رسد ڪہ مرا مبتلا ڪند
با رنــگ‌هاے تــازه مــرا آشنـا ڪند

پاییــز مے‌رسد ڪہ همـانند سـال پیـش
خود را دوبـاره در دلِ قـالیچـہ جا ڪند

او مے‌رسد ڪہ از پسِ نُه مــاه انتظـار
رازِ درخت بــاغچـــہ را برمــلا ڪند

او قـول داده اسـت ڪہ امسـال از سـفر
اندوه‌هـــاے تــازه بیــارَد، خـدا ڪند

او مــے‌رسد ڪہ بــاز هم عاشق ڪند مرا
او قــول داده است بـہ قــولش وفـا ڪند

پاییـز عاشق است، وَ راهـے نمانده اســت
جـز این ڪہ روز و شب بنشیند دعـا ڪند

شـاید اثر ڪند، وَ خداوندِ فصــل‌ها
یڪ فصـل را بخـاطر او جـا بہ جـا ڪند

تقویـم خـواست از تو بگیـرد بہــار را
تقدیـر خـواست راه شما را جـدا ڪند

خش خش ...، صداے پاے خزان است، یڪ نفر
در را بــہ روی حضــرت پاییــــز وا ڪند...