درس خارج حضرت آیتالله العظمی وحید خراسانی دامظلهالعالی

درس خارج حضرت آیت‌الله العظمی وحید خراسانی دام‌ظله‌العالی – دوشنبه ١٣٩۴/١١/۵


مصیبت این است، این همه کوس وحدت؛ اما نمی‌فهمند بین نور و ظلمت، وحدت محال است، بین علی و ابوبکر، وحدت محال است. او کیست و این کیست؟ او به‌اتفاق عامه و خاصه، «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی‏»، این کیه؟ کسی که اعترافش این است من والی شما شدم اما بهتر از شما نیستم. روزی که ابوبکر به مسند نشست، یک پیرزن آمد آبروی الازهر را برد، اگر عرضه دارد جواب بدهد، پیرزن آمد گفت: میراث جدّه چیست؟ ابوبکر وا ماند، بی‌سواد، آن هم جای کی نشسته؟ جای کسی که «وَ عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ وَ کانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکَ عَظِیماً».
.
.
انسانیت انسان به دو چیز است: یکی عِلم، یکی خُلق، در قرآن خدای علیّ عظیم، هم علمش را به‌عظمت یاد کرده، هم خُلقش را. در خُلقش فرمود: «وَ إِنَّکَ لَعَلی‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ»، در علمش فرمود: «وَ عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ وَ کانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکَ عَظِیماً». آن وقت به‌جای او کی نشانده؟ به‌جای مَه نشیند عقرب کور، وقتی خورشید می‌رود، ماه جایش می‌نشیند، در بازار، نقره جای طلا می‌نشیند؛ اما مسلک عامه به‌جای کسی که معلم تمام انبیا و مرسلین است به‌جای او کسی می‌نشیند که «کُلُّ النَّاسِ أَفْقَهُ مِنْ عُمَرَ حَتَّی الْمُخَدَّرَاتُ فِی الحِجَالِ»، این اقرار اوست، آن هم به‌اعتراف فخر رازی.