شفاعت و شب قدر
بسم الله الرحمن الرحیم
در ماه فرصت‌ها، هر مقدار هم که گنه‌کار باشیم باز در قلبمان روزنه‌ای از امید جوانه میزند، و امیدواری ما را به شفیعان روز قیامت افزون می‌کند. ولی سوال اینجاست؛ که آیا این امیدواری جرأت و جسارت ما را بر گناه افزون می‌کند؟ یا اینکه منجر می‌شود که این روزنه‌ی امید را با آبِ ایمان و اخلاص پرورش دهیم؟ تا مشمول شفاعتِ شفیعان روز محشر قرار بگیریم؟
فیض و رحمت‌الهی آنقدر نامحدود است که شامل حالِ همه‌ی گنه‌کاران می‌شود اما شرط دارد، شرطش چیست؟؟
بایستی یک سنخیت، علقه، و رابطه‌ای میان ما و شفیعانمان باشد تا شفاعت آن بزرگواران نصیب ما گردد. یعنی مرتکب گناه کبیره نشویم و زمانی که گناهی از روی غفلت از ما سر میزند، سریعا از آن گناه پشیمان شده و به درگاه الهی استغفار کنیم.
در حقیقت، این شفاعت بدون ضابطه و قانون نیست؛ یعنی فرد باید یکسری ظرفیت‌ها یا استحقاق‌هایی داشته باشد تا مشمول شفاعت قرار بگیرد. واگر این شروط منتفی شود آن سنخیت هم منتفی می‌شود. همانطور که خداوند در قرآن می‌فرماید:
وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ و آنها جز براى کسى که خدا راضى (به شفاعت براى او) است شفاعت نمى کنند، و از ترس او بیمناکند.
ما نیز برای اینکه از شفاعت قرآن در سرای محشر بی‌نصیب نمانیم؛ در این لحظه‌ها‌ی ناب با تمسک و عمل‌کردن به دستورات‌الهی، روح خود را از ظلمتکده‌ی پر رنج و محنت، رهایی می بخشیم و وارد دریای نور می‌گردیم تا شفاعت قرآن را شامل حالمان گردد.
خدایا در روز محشر که در مقابل تو می‌ایستم، چیزی ندارم که به پیشگاهت هدیه کنم، فقط به یک چیز مسرور و خوشحالم ؛ و آن دل دردمند و جوشان من است که ارزش این را دارد که به او ببالم ...
#قرآن
#شفاعت
#یادداشت
#رمضان1400
#به‌قلم‌سلاله‌اخلاقی
در ماه فرصت‌ها، هر مقدار هم که گنه‌کار باشیم باز در قلبمان روزنه‌ای از امید جوانه میزند، و امیدواری ما را به شفیعان روز قیامت افزون می‌کند. ولی سوال اینجاست؛ که آیا این امیدواری جرأت و جسارت ما را بر گناه افزون می‌کند؟ یا اینکه منجر می‌شود که این روزنه‌ی امید را با آبِ ایمان و اخلاص پرورش دهیم؟ تا مشمول شفاعتِ شفیعان روز محشر قرار بگیریم؟
فیض و رحمت‌الهی آنقدر نامحدود است که شامل حالِ همه‌ی گنه‌کاران می‌شود اما شرط دارد، شرطش چیست؟؟
بایستی یک سنخیت، علقه، و رابطه‌ای میان ما و شفیعانمان باشد تا شفاعت آن بزرگواران نصیب ما گردد. یعنی مرتکب گناه کبیره نشویم و زمانی که گناهی از روی غفلت از ما سر میزند، سریعا از آن گناه پشیمان شده و به درگاه الهی استغفار کنیم.
در حقیقت، این شفاعت بدون ضابطه و قانون نیست؛ یعنی فرد باید یکسری ظرفیت‌ها یا استحقاق‌هایی داشته باشد تا مشمول شفاعت قرار بگیرد. واگر این شروط منتفی شود آن سنخیت هم منتفی می‌شود. همانطور که خداوند در قرآن می‌فرماید:
وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ و آنها جز براى کسى که خدا راضى (به شفاعت براى او) است شفاعت نمى کنند، و از ترس او بیمناکند.
ما نیز برای اینکه از شفاعت قرآن در سرای محشر بی‌نصیب نمانیم؛ در این لحظه‌ها‌ی ناب با تمسک و عمل‌کردن به دستورات‌الهی، روح خود را از ظلمتکده‌ی پر رنج و محنت، رهایی می بخشیم و وارد دریای نور می‌گردیم تا شفاعت قرآن را شامل حالمان گردد.
خدایا در روز محشر که در مقابل تو می‌ایستم، چیزی ندارم که به پیشگاهت هدیه کنم، فقط به یک چیز مسرور و خوشحالم ؛ و آن دل دردمند و جوشان من است که ارزش این را دارد که به او ببالم ...
#قرآن
#شفاعت
#یادداشت
#رمضان1400
#به‌قلم‌سلاله‌اخلاقی
۵۸.۷k
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.