ما هرگز از باطن و حقیقت زندگی دیگران با خبر نیستیم.اگر گاهی حسرت زندگی دیگران را می خوریمممکن است آنها هم حسرت داشته های ما را بخورند،همان دارایی هایی که فراموششان کرده ایم