متنفرم از آدمایی که خودشون زندگیمو به گوه

مُتِنَفِرَم اَز آدَمایی کِه خُودِشون زِندِگیمُو بِه گُوه کِشیدَنُ خُودِشونَم اَزَم اِنتِظار خوب بودَن دارَن
me