.

.
تا دیر نشده به خودتان بیایید!
نشسته‌اید و بهترین روزهایِ زندگیتان را سوگواری می‌کنید
مدام خاطره‌ها را شخم می‌زنید تا -دوستت دارمی- جا نیفتد از قلم...
شده اید یک مشت آدمِ اِنزوا‌طلبِ به طاعون دلتنگی دچار
حواستان به جوانیتان نیست!
حواستان نیست به آرزوهایتان قول رسیدن دادید
سخت بود
طرد شدیم
اما تمام شد!
نگذارید این تمام شدن‌ها تمامتان کند!
نگذارید 'پس جوانیم چه شد؟' بشود سوالِ دردناکل روز‌هایِ چهل سالگی!
تا دیر نشده به خودتان بیایید لطفا...❤