بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
همیشه ابتدا باید فرض مطروحه در سؤال اثبات شود و سپس پرسیده شود چرا؟ ما نباید هیچ گاه آن چه را علیه خدا، اسلام، قرآن، اهل عصمت(ع) و تاریخ اسلام بیان می‌کنند و هیچ دلیل، مدرک و سندی هم ارائه نمی‌دهند؛ یک اصل مسلّم و ثابت شده فرض کنیم و بعد از خود یا دیگران بپرسیم: چرا؟ اگر به ساختار این سؤال که بسیار نیز در سایت‌ها و افواه رایج شده است دقت نمایید، متوجه می‌شوید که اصلاً برای پاسخ طرح نشده است، بلکه به دنبال القای سه مطلب است:اول آن که مسلمانان آب را در جنگ بدر به روی کفار
بستند - و دوم آن که واقعه کربلا یک عکس العمل، انتقام و یا مقابله به مثل بوده است!
و سوم آن که در کربلا یک جنگ معمولی بین دو گروه مخالف هم رخ داده است، نه بین
ظالم و مظلوم و ظلمی نیز اتفاق نیافتاده است. والبته به دنبال این القائات، اصلاً کاری هم ندارند که شما چه پاسخی می‌دهید؟
الف) - پس، اول باید ثابت شود که مسلمانان آب را به روی کفار بسته‌اند! که البته چنین نبوده و در هیچ یک از تواریخ معتبر نیز چنین نیامده است، مضافاً بر این که همگان مسلمان و غیره می‌دانندکه این روش با آموزه‌های اسلامی و نیز سیره نبی‌اکرم صلوات الله علیه و آله منافات دارد و اگر جایز بود، امام حسین علیه‌السلام که ابتدا بر شط مسلط بود نیز همین تاکتیک را به کار می بستند و هم چنین امیرالؤمنین، حضرت علی علیه السلام در جنگ صفین. نه این که دشمن و اسبان‌شان را سیراب کنند. در جنگ صفین نیروهای معاویه شریعه آب را گرفتند و مانع برداشتن آب شدند، امیر الؤمنین، علی علیه السلام دستور داد شریعه را بگیرند، حمله كردند و راه آب را باز كردند، آنان گفتند: حالا ما مانع آنها می‌شویم، امام فرمود : اگرچنین كنید چه فرقی بین شما و آنان خواهد بود؟ لذا مسلمانان مانع از دسترسی دشمن به آب نشدند.
ب)- درجنگ بدر نیز نه کفار در شرایطی بودند که بتوانند راه آب را بر مسلمانان ببندند و نه مسلمانان در چنین شرایطی بودند.لذا هیچ یک چنین ننمودند.دشمن نیز به رغم نیرو و سلاح بسیار، در جنگ با مسلمین معتقد شکست خورد و نه اینکه به خاطر تشنگی ازپای درآمده باشد.
در همان ابتدای جنگ سه جنگ‌جوی دلاور از سپاه دشمن که یکی از آنها عتبه بود، با حضرت امیرالمؤمنین جنگیدند که هر سه به ضرب شمشیر از پای در آمدند و نه از فرط تشنگی.(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
همیشه ابتدا باید فرض مطروحه در سؤال اثبات شود و سپس پرسیده شود چرا؟ ما نباید هیچ گاه آن چه را علیه خدا، اسلام، قرآن، اهل عصمت(ع) و تاریخ اسلام بیان می‌کنند و هیچ دلیل، مدرک و سندی هم ارائه نمی‌دهند؛ یک اصل مسلّم و ثابت شده فرض کنیم و بعد از خود یا دیگران بپرسیم: چرا؟ اگر به ساختار این سؤال که بسیار نیز در سایت‌ها و افواه رایج شده است دقت نمایید، متوجه می‌شوید که اصلاً برای پاسخ طرح نشده است، بلکه به دنبال القای سه مطلب است:اول آن که مسلمانان آب را در جنگ بدر به روی کفار
بستند - و دوم آن که واقعه کربلا یک عکس العمل، انتقام و یا مقابله به مثل بوده است!
و سوم آن که در کربلا یک جنگ معمولی بین دو گروه مخالف هم رخ داده است، نه بین
ظالم و مظلوم و ظلمی نیز اتفاق نیافتاده است. والبته به دنبال این القائات، اصلاً کاری هم ندارند که شما چه پاسخی می‌دهید؟
الف) - پس، اول باید ثابت شود که مسلمانان آب را به روی کفار بسته‌اند! که البته چنین نبوده و در هیچ یک از تواریخ معتبر نیز چنین نیامده است، مضافاً بر این که همگان مسلمان و غیره می‌دانندکه این روش با آموزه‌های اسلامی و نیز سیره نبی‌اکرم صلوات الله علیه و آله منافات دارد و اگر جایز بود، امام حسین علیه‌السلام که ابتدا بر شط مسلط بود نیز همین تاکتیک را به کار می بستند و هم چنین امیرالؤمنین، حضرت علی علیه السلام در جنگ صفین. نه این که دشمن و اسبان‌شان را سیراب کنند. در جنگ صفین نیروهای معاویه شریعه آب را گرفتند و مانع برداشتن آب شدند، امیر الؤمنین، علی علیه السلام دستور داد شریعه را بگیرند، حمله كردند و راه آب را باز كردند، آنان گفتند: حالا ما مانع آنها می‌شویم، امام فرمود : اگرچنین كنید چه فرقی بین شما و آنان خواهد بود؟ لذا مسلمانان مانع از دسترسی دشمن به آب نشدند.
ب)- درجنگ بدر نیز نه کفار در شرایطی بودند که بتوانند راه آب را بر مسلمانان ببندند و نه مسلمانان در چنین شرایطی بودند.لذا هیچ یک چنین ننمودند.دشمن نیز به رغم نیرو و سلاح بسیار، در جنگ با مسلمین معتقد شکست خورد و نه اینکه به خاطر تشنگی ازپای درآمده باشد.
در همان ابتدای جنگ سه جنگ‌جوی دلاور از سپاه دشمن که یکی از آنها عتبه بود، با حضرت امیرالمؤمنین جنگیدند که هر سه به ضرب شمشیر از پای در آمدند و نه از فرط تشنگی.(ادامه دارد...)
۷۳۳
۰۲ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.