اسفند

اسفند،
اردیبهشتی‌ترین حالتِ زمستان است...
از همان ماه‌هایِ خوبِ خدا که جان می‌دهند برایِ دل را به خیابان زدن‌های بی‌هوا و قدم زدن‌هایِ طولانی...
انگار تمامِ آدم ها، تن پوشی از مهربانی، به تن کرده اند و لب های تمامِ عابرانِ شهر، در صمیمانه ترین حالتِ لبخند است.
اسفند، به گرگ و میشِ صبح می‌مانَد،
به خورشیدی در آستانه‌ی طلوع،
و به رنگ‌هایِ بنفش و سرد و بی‌روحی، در آستانه ی سبز شدن...
اسفند یعنی زمستان رفتنی‌ست،
یعنی بهار، در راه است...

نرگس صرافیان طوفان