صدا کن مرا

صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن میروید
ودر ابعاد این عمر خاموش
من از طعم تصنیف در ادراک یک کوچه تنها ترم
بیا تا برایت بگویم
که تنهایی من چه اندازه بزرگ است
و تنهایی من
شبیخون حجم تو را پیش بینی نمیکرد
و خاصیت عشق این است
کسی نیست
بیا زندگی را بدزدیم
و آنگاه میان دو دیدار تقسیم کنیم .