همیشه دلم میخواست یک ماشین تایپی داشته باشم ....

همیشه دلم میخواست یک ماشین تایپی داشته باشم ....
تااز نزدیک لمسش کنم
ودل وروده اش را
بیرون بریزم.....
نمیدانم شاید یه حس کنجکاویه زنانه
شایدم در جستجوی یک نامه ی گمشده .....
نامه ای که شاید بارها نوشته شده
امابه مرحله ی تایپ نرسیده
یا شاید رسیده
اما به دست صاحبش نرسیده .....
باورکنید
درون هر ماشین تایپی
یک دنیا داستان های عاشقانه
وجنایی نهفته ست ....
داستان هایی
که
دل هر خواننده ای را
ریش میکند
وبه لرزه می اندازد
کافیست
دستانت را
بردکمه هایش
بکشی
وچشمانت را ببندی
ان وقت است
که باعمق وجودت
در زمان گم میشوی
ودر برهه ای از زمان
گیر می افتی
گیج میشوی
گنگ میشوی
تو می مانی
ویک عمر حسرت
وپشیمانی
واگه ها
وکاش هایی ک
از عمق وجود چندین صد ساله ات
زبانه میکشد....
ای کاش
از لبه ی پشت بام
یا دم ان عطاری
نانوایی
و....
ببینمش...
نه عزیزان من
باورکنید
نه من
نه شما
مرد این قصه ها
ودل دل کردن ها
وپای عشقمان
وایسادنا
ونامه نگاری ها
نیستیم......
ما فقط عروسکان
خیمه شب بازی
دوران مدرنیته ای هستیم
که موبایل حرف اولمان را میزند
وبلاک
حرف اخرمان را ......