زندگی تو این روز و روزگار بهم یچیزی و خوب یاد داداونم ای

زندگی تو این روز و روزگار بهم یچیزی و خوب یاد داد،اونم اینکه از هیچکسی،حتی عزیزترین کسم،هیچگونه،هیچ نمونه انتظار و توقعی نداشته باشم،بهیچوجه و اصلا بخودم اجازه ندم که بگم طرف وظیفشه یا وظیفه اش بوده فلان کار و واسه من انجام بده و...
وقتی آدم از اطرفیانش توقع و انتظارات کم یا زیاد فرقی نداره اما داشته باشه کافیست این امر محقق نشده و انتظاراتش برآورده نشود آنگاست که دلخوری ها و ناملایمتی ها آغاز میشود،و در این بین تجربه به من آموخته که تنها و تنها شخص متوقع است که ضرر میکند حال آنکه آن ضرر فقط از لحاظ روحی بوده و دلخوری و ناراحتی باشد،و شک نکنید که صدمی عین خیال شخصیکه ازاو انتظار و توقعی داشته ایم،نخواهد بود و تنها این وسط آنکس که از اطرافیانش توقع و انتظارات فراوان دارد،است که لطمه خواهد خورد ووو.