.

.
"مایِ مَجازی"
مایِ مجازی مهربان،با عشق های بیکران
در پیج های یکدگر،خوش صحبتیم و هم زبان
***
پر از سپاس و احترام،در حد عالی خوش کلام
با خنده ی استیکری،میگیم ای یاران سلام
***
لایک میکنیم با صد درود،تعریف و تمجید و سرود
اصلا گلیم، یک تکه ماه،تا در بیاد چشم حسود
***
اما همین ما چون شدیم،خارج زِ دنیای مَجاز
کانال میگردد عوض،ناکوک میشه کوک ساز
***
وای فای چون خاموش،شد انگار میمیرد مرام
چون در خیابان می رویم،لبخند میگردد حرام
***
بی عاطفه رد می شویم،از دردهای یکدگر
چون لایک درد واقعی،بی فایده ست و بی اثر
***
همدرد در اینترنتیم با حرفهای سمبولیک
چون ساده است و بی تلاش،تنها فقط با یک کیلیک
***
ای کاش لایک دردها، چیزی ز آن کم می نمود
ای کاش آن مهر مَجاز،یک درصدی هم راست بود
***
مای مجازی مدتی ست، خوش کرده جا در جایمان
در سایه ی دنیای وب، تاریک شد دنیایمان
***
اهل عمل کردن که نه، اهل شعاریم و سخن
اهل حمایت با یه شرط، بی مایه باشه جانِ من
***
افسوس آنجا بهتریم،پشت نقاب صِفر و یک
همدردی و انصافمان، جا مانده در دنیای تِک
***
این بیت حرفِ آخر است،بی پرده میگویم بِدان
ما خود همه بازنده ایم در انتهای داستان
***