س کوت س رد ف اص له ه ا تن

سُـ ـ ـکوتـ ـِ سـ ـ ـَرد فـ ـ اصـ ـ ـــِله هـ ـا تنـ ـ ـ ـَم رآ می لـ ـ ـَرزانــــــَد

وقتـــــی به نبـــــودنت فــــــــِکر می کـــــُنم

میســــوزم به یاد روزهایــــی کِــــه بودنـــــَتـــــ رآ نفهــــــمیدم...!!!
 
چند روز است که آرام ... با پنجــــــــره ی این اتاق حرف میزنم ...
نمیدانـــــــــــم چرا ...
حرفهایم تمام نشده بغضـــــــــــــــــش میترکد ... خیس ٍ خیــــــس میشود
 
مردمانی هستند که می‌خواهند بدانند تو چه مرگــــتـــــــــــــــــــ است...
 و وقتی بفهمند چه مرگــــتـــــــــــــــــــ است...
 بهت می‌گویند بس کن،
 انرژی منفی نَفرس!!!
 اینجاست که سکوتـــــــــــــــــــــ معنا پیدا می کند...
 و تنهـــــــــــــــــــــــایی می شود تنها چاره...