تا علی ماهش به سوی قبر برد

تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد
مـاه، رخ از شــرم، پـشـت ابـــــر بُرد

آرزوهــا را عـلــی در خــــاک کـــرد
خـاک هــم گویی گریبـان چاک کرد

زد صــدا:ای خــاک ، جـانـانــم بگیــر
تــن نـمـانــده هیـچ از او،جـانــم بگیر

نــاگــهـان بـر یــاری دســــت خــــــدا
دسـتـی آمـد،همچو دست مصـطفـی

گـوهــرش را از صــدف، دریا گرفت
احـمــــد از دامـاد خـود، زهــرا گرفت