می شود کمی بیشتر به یک سری از آدم ها توجه کنید
.
می شود کمی بیشتر به یک سری از آدم ها توجه کنید!
همان هایی که ساده لوح و مظلوم یا حتی ابله خطابش می کنید،همان هایی که گاهی از فرطِ محبت کلافه ات می کنند،همان هایی که دائم حالت را می پرسند و نگرانت هستند،همان هایی که گاهی آنقدر پرحرفی می کنند که اعصابت را به هم می ریزد...
همان هایی که روزی چندبار بهانه ای منطقی جور می کنند و زنگ می زنند تا فقط صدایتان را بشنوند و قبل از خداحافظی چندین بار معذرت خواهی می کنند که مزاحمت شدند!
همان هایی که نگفته مشکلت را می فهمند و زمین وزمان را به هم می دوزند تا مشکلت حل شود،به همان لبخند و تشکرِخشک و خالی هم قانع اند...آنقدر هوایتان را دارند و حواسشان پرتِ شماست که حواسشان به خودشان و رفتارهایشان نیست!
انتظارِ چندانی هم ندارند،
جز اینکه فقط کمی توجهتان را جلب کنند و اثبات کنند چه بی اندازه دوستتان دارند!
همان هایی که ذاتا دچارند به مهربانیِ بیش از حد!
مثل مادرهایمان...یاحتی مادربزرگ هایمان
حواستان باشد
نکند زمانی که زنگ می زند،تلفن را قطع کنید و اصلا ندانید که آنها با هزار دلیلِ به ظاهر منطقی خودشان را قانع می کنند که حتما دستتان بنداست!
نکند زمانی که از دلتنگیِ زیاد پرحرفی می کنند،شما اعتنایی نکنید و اصلا متوجه نشوید که رفت تا مزاحمِ مشغله هایتان نباشد!
نکند زمانی که محبتِ بی دریغشان را خرجتان می کنند،کلافه شوید و سرشان فریاد بکشید و نبینید که دلشان همان لحظه هزار تکه می شود اما بازهم خودشان را مقصر می دانند و معذرت خواهی می کنند!
این آدم ها خبر نمی دهند،
یک روز به خودت می آیی و می بینی که خیلی وقت است دیگر تماسِ بی پاسخی از آنها نداری،دیگراعصابت هم آرام است و کلافه نیستی،
ولی به طرزِ عجیبی احساس تنهایی می کنی!یک خلاِ کوچک اما عمیقی حس می کنی...
تا نرفته حواستان را جمع کنید...
فقط کمی بیشتر توجه کنید!
می شود...؟!
.
_شقایق عباسی
می شود کمی بیشتر به یک سری از آدم ها توجه کنید!
همان هایی که ساده لوح و مظلوم یا حتی ابله خطابش می کنید،همان هایی که گاهی از فرطِ محبت کلافه ات می کنند،همان هایی که دائم حالت را می پرسند و نگرانت هستند،همان هایی که گاهی آنقدر پرحرفی می کنند که اعصابت را به هم می ریزد...
همان هایی که روزی چندبار بهانه ای منطقی جور می کنند و زنگ می زنند تا فقط صدایتان را بشنوند و قبل از خداحافظی چندین بار معذرت خواهی می کنند که مزاحمت شدند!
همان هایی که نگفته مشکلت را می فهمند و زمین وزمان را به هم می دوزند تا مشکلت حل شود،به همان لبخند و تشکرِخشک و خالی هم قانع اند...آنقدر هوایتان را دارند و حواسشان پرتِ شماست که حواسشان به خودشان و رفتارهایشان نیست!
انتظارِ چندانی هم ندارند،
جز اینکه فقط کمی توجهتان را جلب کنند و اثبات کنند چه بی اندازه دوستتان دارند!
همان هایی که ذاتا دچارند به مهربانیِ بیش از حد!
مثل مادرهایمان...یاحتی مادربزرگ هایمان
حواستان باشد
نکند زمانی که زنگ می زند،تلفن را قطع کنید و اصلا ندانید که آنها با هزار دلیلِ به ظاهر منطقی خودشان را قانع می کنند که حتما دستتان بنداست!
نکند زمانی که از دلتنگیِ زیاد پرحرفی می کنند،شما اعتنایی نکنید و اصلا متوجه نشوید که رفت تا مزاحمِ مشغله هایتان نباشد!
نکند زمانی که محبتِ بی دریغشان را خرجتان می کنند،کلافه شوید و سرشان فریاد بکشید و نبینید که دلشان همان لحظه هزار تکه می شود اما بازهم خودشان را مقصر می دانند و معذرت خواهی می کنند!
این آدم ها خبر نمی دهند،
یک روز به خودت می آیی و می بینی که خیلی وقت است دیگر تماسِ بی پاسخی از آنها نداری،دیگراعصابت هم آرام است و کلافه نیستی،
ولی به طرزِ عجیبی احساس تنهایی می کنی!یک خلاِ کوچک اما عمیقی حس می کنی...
تا نرفته حواستان را جمع کنید...
فقط کمی بیشتر توجه کنید!
می شود...؟!
.
_شقایق عباسی
- ۲.۴k
- ۰۷ بهمن ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط