به سر زلف خودت باز مرا دار زدی

به سر زلف خودت باز مرا دار زدی
جان به در بردم و تو باز به تکرار زدی


من به دار خود و بی رحمی ات عادت کردم
تو گهی بر در و گهگاه به دیوار زدی


تو نکردی نظر رحم بر این عاشق زار
کم نیاوردی و هر مرتبه بسیار زدی


کرده ام موی سیه را همه بر دار سپید
عاقبت دشنه بر این قلب شرر بار زدی


با غم هجر تو من مردم و نابود شدم
با فراقت رقم مرگ منِ زار زدی ....