الهی !

الهی !
بنواز مرا ...
همچون نسیمی که بر گندمزار میدمد ... همانند مادری که میخواند سرود لالایی که کودکش آرام بخوابد ...
که مبادا دچار کابوس شود...
اما نه ...
مرا ببخش ...
تو از آن مادر هم برای من مهربانتری ...‌
تو کجا و نسیم کجا ؟؟؟
تو با عطر بی نیازیت ...
تمام مرا معطر کردی تا کلام خطا بر زبان نیاورم‌ ...
زیرا کلام، دروازه ورود خیر و شر به جهان درون منست ....
تمام راههای رستگاری را بر من مرحمت کردی ...به من درس صبوری آموختی...
و گفتی :
" إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ"
خدا با صابران است...
#خدا
#الهی_شکرت
#خدا_هست
#خدای_مهربان
#آفرینش