ازتوکه حرف میزنم به یاد تو هرچی میگم ترانه میشه

ازتوکه حرف میزنم به یاد تو هرچی میگم ترانه میشه
باغ بی برگ ما گل میکنه دریایی از جوانه میشه
همه دریچه ها رو به سپیده شعر فاتابی میخوانن
این حراس گزمه های شهر جادو شبا مهتابی میخونن
ای همه بودنم از تو همه ی گفتنم از تو
وقتی حرف میزنم از تو جون میگیره تنم از تو
توکه عشق لایزالی جاری اب زلالی
افریننده ی ممکن از نهایت محالی
ازتوکه حرف میزنم به یاد تو هرچی میگم ترانه میشه
باغ بی برگ ما گل میکنه دریایی از جوانه میشه

کلمات گمشده توی کتابها دوباره معنا میگیرن
موجهای غریب ازغم و تنها دوباره لهجه دریا میگیرن
توبگو تاکه بجوشم روح خود را نفروشم
ابی اینه هارا از تو لاجرعه بنوشم
ای همیشه روبه رویم توبگو تا که بگویم
بشکن از معجزه ی عشق قفل سنگین گلویم