آثارگریستنبرامامحسینع
#آثار_گریستن_بر_امام_حسین_ع
اینهمه فضیلت که برای گریه بر حسین علیهالسلام بیانشده و اینکه اشک چشم، آتش دوزخ را فرومینشاند و غمگین شدن در سوگ شهیدان کربلا ایمنی از عذاب است، در صورتی است که گناه و فسق و آلودگی انسان در حدی نباشد که مانع رسیدن این فیض الهی گردد؛ اشکی که مبین پیوند عاطفی و رابطه مکتبی و اتصال روحی با راه و فکر و خط ائمه و سیدالشهداست حتماً زمینهساز پرهیز از گناه میگردد؛ به تعبیر شهید مطهری: گریه بر شهید شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح او و موافقت بانشاط او و حرکت اوست؛ امام حسین علیهالسلام بهواسطه شخصیت عالیقدرش، بهواسطه شهادت قهرمانانهاش، مالک قلبها و احساسات صدها میلیون انسان است.
اگر کسانی که بر این مخزن عظیم و گرانقدر احساسی و روحی گمارده شدند یعنی سخنرانان مذهبی بتوانند از این مخزن عظیم در جهت همشکل کردن و همرنگ کردن و هم احساس کردن روحها باروح عظیم حسینی بهرهبرداری صحیح کنند، جهانی اصلاح خواهد شد؛ (1) پس مهم، شناخت فلسفه گریه در راستای احیای عاشورا و زنده نگهداشتن مراسم حسینی و فرهنگ کربلاست نه گناه کردن و آلودگی به امید پاک شدن با چند قطره اشک! معلوم نیست که دلوجان آلوده، آن همسویی را با امام داشته باشد که با یاد مصائبش گریه کند.
گریه در فرهنگ عاشورا سلاح همیشه برندهای است که فریاد اعتراض به ستمگران را دارد؛ اشک، زبان دل است و گریه، فریاد عصر مظلومیت؛ رسالت اشک نیز پاسداری از خون شهید است.
امام خمینی«ره» فرمود: هر مکتبی تا پایش سینهزن نباشد تا پایش گریه کن نباشد تا پایش توی سر و سینهزن نباشد حفظ نمیشود؛ (2) گریه کردن بر شهید، نگهداشتن و زنده نگهداشتن نهضت است؛ (3) گریه کردن بر عزای امام حسین، زنده نگهداشتن نهضت و زنده نگهداشتن همین معنی است که یک جمعیت کمی در مقابل یکامپراطور بزرگ ایستاد؛ آنها از همین گریهها میترسند برای اینکه گریهای است که گریه بر مظلوم است، فریاد مقابل ظالم است. (4)
پینوشت:
1) شهید (ضمیمه قیام و انقلاب مهدی)، صفحه 124 و 125
2) صحیفه نور، جلد 8، صفحه 70
3) همان، جلد 10، صفحه 31
4) همان، جلد 10، صفحه 31
#ماندگارهمچوحسین
اینهمه فضیلت که برای گریه بر حسین علیهالسلام بیانشده و اینکه اشک چشم، آتش دوزخ را فرومینشاند و غمگین شدن در سوگ شهیدان کربلا ایمنی از عذاب است، در صورتی است که گناه و فسق و آلودگی انسان در حدی نباشد که مانع رسیدن این فیض الهی گردد؛ اشکی که مبین پیوند عاطفی و رابطه مکتبی و اتصال روحی با راه و فکر و خط ائمه و سیدالشهداست حتماً زمینهساز پرهیز از گناه میگردد؛ به تعبیر شهید مطهری: گریه بر شهید شرکت در حماسه او و هماهنگی با روح او و موافقت بانشاط او و حرکت اوست؛ امام حسین علیهالسلام بهواسطه شخصیت عالیقدرش، بهواسطه شهادت قهرمانانهاش، مالک قلبها و احساسات صدها میلیون انسان است.
اگر کسانی که بر این مخزن عظیم و گرانقدر احساسی و روحی گمارده شدند یعنی سخنرانان مذهبی بتوانند از این مخزن عظیم در جهت همشکل کردن و همرنگ کردن و هم احساس کردن روحها باروح عظیم حسینی بهرهبرداری صحیح کنند، جهانی اصلاح خواهد شد؛ (1) پس مهم، شناخت فلسفه گریه در راستای احیای عاشورا و زنده نگهداشتن مراسم حسینی و فرهنگ کربلاست نه گناه کردن و آلودگی به امید پاک شدن با چند قطره اشک! معلوم نیست که دلوجان آلوده، آن همسویی را با امام داشته باشد که با یاد مصائبش گریه کند.
گریه در فرهنگ عاشورا سلاح همیشه برندهای است که فریاد اعتراض به ستمگران را دارد؛ اشک، زبان دل است و گریه، فریاد عصر مظلومیت؛ رسالت اشک نیز پاسداری از خون شهید است.
امام خمینی«ره» فرمود: هر مکتبی تا پایش سینهزن نباشد تا پایش گریه کن نباشد تا پایش توی سر و سینهزن نباشد حفظ نمیشود؛ (2) گریه کردن بر شهید، نگهداشتن و زنده نگهداشتن نهضت است؛ (3) گریه کردن بر عزای امام حسین، زنده نگهداشتن نهضت و زنده نگهداشتن همین معنی است که یک جمعیت کمی در مقابل یکامپراطور بزرگ ایستاد؛ آنها از همین گریهها میترسند برای اینکه گریهای است که گریه بر مظلوم است، فریاد مقابل ظالم است. (4)
پینوشت:
1) شهید (ضمیمه قیام و انقلاب مهدی)، صفحه 124 و 125
2) صحیفه نور، جلد 8، صفحه 70
3) همان، جلد 10، صفحه 31
4) همان، جلد 10، صفحه 31
#ماندگارهمچوحسین
- ۷۴۸
- ۰۹ مهر ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط