درختی خشک را مانم به صحرا

درختی خشک را مانم به صحرا
که عمری سر کندتنهای تنها

نه بارانی که آرد برگ و باری
نه برقی تا بسوزد هستیش را.

#فریدون_مشیری
دیدگاه ها (۲)

آبم بکن ای شرم به نزدیکی کویش شاید به غلط یار زِ من دست بشوی...

گر مرا بی‌تو در بهشت بَرَنددیده از دیدنش بخواهم دوختکاین چنی...

بازشب افتاد و ما را دل همان جا شد که بودباز جانم را همان آغا...

گفتم به خویش، دردِ مرا چاره می‌کندپلکی نگاه بر منِ آواره می‌...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط