معلمی شغل انبیاست ...

در يك کلاس درس؛

فرزندان تمام اقشار جامعه نشسته‌اند،

فرزندان «طلاق» را باید تحمّل کرد و با روحیه شکننده‌اشان ساخت!

با فرزندان «اعتیاد» باید مدارا کرد و بی‌تربیتی هایشان را اصلاح کرد!

فرزندان «یتیم» را باید نوازش کرد و کمبود مهرشان را جبران کرد،

فرزندان «ناهنجار» را – که محصول اختلافات خانوادگی اند- باید هدایت داد!

به فرزندان «کار» باید استراحت داد،

فرزندان والدین «بی‌بندوبار» را باید سر به راه کرد،

فخرفروشی فرزندان «سرمایه دار» را باید تعدیل کرد،

فرزندان «کمرو» را به بطن جامعه باید بازگرداند،

نازپروردگی فرزندان «مرفّه» را باید تعادل بخشید،

فرزندان «بدسرپرست» را حکیمانه و صبورانه باید سرپرستی کرد،

فرزندان «بی‌سرپرست» را با آغوش مهر مادری باید آشنا ساخت!

همه این مزاج‌های تلخ و شیرین با صداهای دلنواز یا گوش‌خراش‌شان در یک اتاق چند متری، گرد شمع سوخته معلّم حلقه می زنند و بازتاب و پژواک این صداها هر روز چون موریانه، ذهن او را می خورد و تارهای خستگی بر تن رنجدیده‌اش می‌تند و فرسوده اش می‌سازد و ...

چه صبری می‌طلبد معلمی

و چه هنری می‌خواهد معلمی

و چه انرژی و قدرتی لازم است برای معلمی

معلمی جسارت می‌خواهد

قدرت و شهامت می‌خواهد

و برای داشتن همه‌ی این ها باید مسلح بود

مسلح به اسلحه‌ی عشق و دانش...

🌹تقديم به مقام شامخ معلم🌹

🌹🌷🌸🍁🌻🍁🌸🌷🌹