باز باران ، بی ترانه ، بی هوای عاشقانه ، بی نوای عارفانه

باز باران ، بی ترانه ، بی هوای عاشقانه ، بی نوای عارفانه ، در سکوتی ظالمانه ، خسته از مکر زمانه ، ، غافل از حتی رفاقت ، حاله ای از عشق و نفرت ، اشکهایی طبق عادت ، قطره های بی طراوت ، دیدن مرگ صداقت ، روی دوش آدمیت... می خورد بر بام خانه........