ماندن در نقش کودک همیشه ما را ناامید میکند آدمها وقت

🌱🍒ماندن در نقش کودک همیشه ما را ناامید می‌کند، آدم‌ها وقتی قرار نیست کنار ما باقی بمانند، خیلی سیاه و بد به نظر می‌رسند. خشم‌هایمان به صورت غیر منطقی بیشتر می‌شوند (چون در دنیای واقعی اتفاقاتی می‌افتد که کودک نمیتواند آنها را درک کند، در نتیجه عصبانی و کلافه می‌شود.)

در نقش کودک بودن مدام ما را به این سوال می‌رساند: چرا؟ چرا من؟

چرایی وجود ندارد. در دنیای بزرگسالان فرصتی برای غر زدن وجود ندارد و قرار نیست همه خوب و دوست داشتنی باشند. و قرار نیست از هر کس و هر موقعیتی که شبیه ما نیست متنفر شویم.

در دنیای بزرگسالان، سیاه و سفید وجود ندارد، هیچ چیز مطلق نیست و ممکن است هر اتفاقی روی دهد. در دنیای واقعی مفاهیم نمی‌توانند مطلق باشند. درست چیست؟ غلط چیست؟ بد چیست؟ خوب چیست؟

در این دنیا، باید تلاش کنیم. پای تصمیم‌هایی که گرفته‌ایم بایستیم و هر روز با شگفتی‌هایی که دنیا به ما نشان می‌دهد همراه شویم.

در این تلاش‌های مستمر، احسان زنده-گی در جریان است.🌱🍒

#پونه_مقیمی