بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ - ای كسانی كه ايمان آوردهايد اگر شخص فاسقی خبری برای شما بياورد، درباره آن تحقيق كنيد، مبادا به گروهی از روی نادانی آسيب برسانيد، و از كرده خود پشيمان شويد.(سوره حجرات آیه 6)
در روانشناسی غربی، مباحث بسیاری برای رهایی از پشیمانی طرح شده است؛ اما چه لزومی دارد که آدمی از پشیمانی رهایی یابد؟! اصل حالت پشیمانی - ندامت، از صفات کمالیهای میباشد که خداوند متعال به انسان موهبت نموده است تا از غفلت رهایی یابد، باز گردد و اصلاح نماید.اما، پشیمانی نیز باید به موقع باشد تا فایدهای داشته باشد.
شرح بیشتر :
پشیمانی ندامت را همگان به دفعات تجربه کردهاند؛ اما شاید همگان به اصل حالت یا حسّ پشیمانی، توجه ننمودهاند!
پشیمانی، همیشه نسبت به گذشته ایجاد میشود، حال خواه این گذشته چند ثانیۀ پیش باشد، یا چند روز یا چند سال.
آدمی، در اتخاذ مواضع، گفتارها، کردارها و رفتارها عملکردها، رویکردهایی دارد که از آنها پشیمان میشود؛ خواه پشیمانی او درست و به جا باشد، یا نادرست و نابجا.
بسیار دیده شده که برخی، از این که مدتی مسلمان بودند - با فرهنگ بودند - با ادب بودند - با غیرت بودند - اهل مراعات بودند - حدود إلهی در هر امری را رعایت میکردند. پشیمان میشوند و به سرعت مسیر سقوط را طی میکنند! و بسیار دیده شده که برخی از غفلت خود پشیمان میشوند و به سرعت بازمی گردند.
برخی، ازاتخاذ موضعی نادرست،گفتاری نا درست و رفتاری نادرست، پشیمان می شوند، بازمی گردند و در اصلاح گذشته میکوشند.
خطا در هرموردی، ریشه درغفلت،ناآگاهی، بی بصیرتی، هوس و تعجیل دارد و پشیمانی درست و به جا، در تفکر، تعقل، بصیرت، ایمان، وجدان، اخلاق نیکو و انسانیت ریشه دارد.
در یک دستهبندی کلّی، مردمان نسبت به پشیمانی، به چند گروه تقسیم می گردند:
گروه اول - آنان که میکوشند خطا نکنند و اگر مرتکب خطایی شدند، زود متوجه و پشیمان میشوند. اگر این خطا فقط ظلم به خودشان بود، استغفار و توبه میکنند و اگر علیه دیگران بود، زود عذرخواهی میکنند و حلّیت می طلبند؛ و در هر دو حالت، می کوشند تا جبران نمایند.
گروه دوم - آنان که در غفلت کامل به سرمی بردند و عمرشان به بازی و بازیگری میگذرد. این غفلت شدید سبب شده تا برچشم، گوش وقلب آنان مُهر زده شود؛آنها هیچگاه متوجه خطاها یشان نمیشوند که پشیمان گردند و اگر متوجه شوند(ادامه دارد...)
قسمت اول :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ - ای كسانی كه ايمان آوردهايد اگر شخص فاسقی خبری برای شما بياورد، درباره آن تحقيق كنيد، مبادا به گروهی از روی نادانی آسيب برسانيد، و از كرده خود پشيمان شويد.(سوره حجرات آیه 6)
در روانشناسی غربی، مباحث بسیاری برای رهایی از پشیمانی طرح شده است؛ اما چه لزومی دارد که آدمی از پشیمانی رهایی یابد؟! اصل حالت پشیمانی - ندامت، از صفات کمالیهای میباشد که خداوند متعال به انسان موهبت نموده است تا از غفلت رهایی یابد، باز گردد و اصلاح نماید.اما، پشیمانی نیز باید به موقع باشد تا فایدهای داشته باشد.
شرح بیشتر :
پشیمانی ندامت را همگان به دفعات تجربه کردهاند؛ اما شاید همگان به اصل حالت یا حسّ پشیمانی، توجه ننمودهاند!
پشیمانی، همیشه نسبت به گذشته ایجاد میشود، حال خواه این گذشته چند ثانیۀ پیش باشد، یا چند روز یا چند سال.
آدمی، در اتخاذ مواضع، گفتارها، کردارها و رفتارها عملکردها، رویکردهایی دارد که از آنها پشیمان میشود؛ خواه پشیمانی او درست و به جا باشد، یا نادرست و نابجا.
بسیار دیده شده که برخی، از این که مدتی مسلمان بودند - با فرهنگ بودند - با ادب بودند - با غیرت بودند - اهل مراعات بودند - حدود إلهی در هر امری را رعایت میکردند. پشیمان میشوند و به سرعت مسیر سقوط را طی میکنند! و بسیار دیده شده که برخی از غفلت خود پشیمان میشوند و به سرعت بازمی گردند.
برخی، ازاتخاذ موضعی نادرست،گفتاری نا درست و رفتاری نادرست، پشیمان می شوند، بازمی گردند و در اصلاح گذشته میکوشند.
خطا در هرموردی، ریشه درغفلت،ناآگاهی، بی بصیرتی، هوس و تعجیل دارد و پشیمانی درست و به جا، در تفکر، تعقل، بصیرت، ایمان، وجدان، اخلاق نیکو و انسانیت ریشه دارد.
در یک دستهبندی کلّی، مردمان نسبت به پشیمانی، به چند گروه تقسیم می گردند:
گروه اول - آنان که میکوشند خطا نکنند و اگر مرتکب خطایی شدند، زود متوجه و پشیمان میشوند. اگر این خطا فقط ظلم به خودشان بود، استغفار و توبه میکنند و اگر علیه دیگران بود، زود عذرخواهی میکنند و حلّیت می طلبند؛ و در هر دو حالت، می کوشند تا جبران نمایند.
گروه دوم - آنان که در غفلت کامل به سرمی بردند و عمرشان به بازی و بازیگری میگذرد. این غفلت شدید سبب شده تا برچشم، گوش وقلب آنان مُهر زده شود؛آنها هیچگاه متوجه خطاها یشان نمیشوند که پشیمان گردند و اگر متوجه شوند(ادامه دارد...)
۵۷۹
۲۲ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.