پیج رسمی کاشان رو در لاین اد کنید
ﺯﻧﺪﮔﯿﻨﺎﻣﻪ ﻏﯿﺎﺙ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ
ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ (۷۹۰-۸۳۲ ﻗﻤﺮﯼ/۱۳۸۸-۱۴۲۹ ﻣﯿﻼﺩﯼ) ﺯﺑﺮﺩﺳﺖﺗﺮﯾﻦ ﺣﺴﺎﺏﺩﺍﻥ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﯾﺎﺿﯽﺩﺍﻥ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﯼ ﺩﻭﺭﻩﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦ ﻣﻔﺎﺧﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ.
ﻭﯼ ﺑﻪ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻭ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﻭ ﺳﺎﺩﻩﺗﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ، ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺨﺘﺮﻉ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺣﺴﺎﺏ (ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺗﻘﺴﯿﻢ) ﺩﺍﻧﺴﺖ. ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﻭﯼ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺩﺭﺳﯽ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﺭﯾﺎﺿﯿﺎﺕ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﯿﺚ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺑﯿﺎﻥ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﻫﻤﻪﯼ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﯾﺎﺿﯽ ﺳﺪﻩﻫﺎﯼ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ۷۹۰ ﻗﻤﺮﯼ (۱۳۸۸ ﻣﯿﻼﺩﯼ)، ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪﯼ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: «ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ (ﯾﺎ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ)، ﺟﻤﺸﯿﺪ، ﭘﺴﺮ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻃﺒﯿﺐ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ، ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ». ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﯼ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﻠﻤﯽ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩﺍﺵ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺩﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻢﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﺝ ﯾﻮﺭﺵﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯿﺎﻧﻪﯼ ﺗﯿﻤﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ، ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻧﯿﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪ. ﭘﺪﺭﺵ ﻣﺴﻌﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻥﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ، ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻬﺮﻩﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ، ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﺮﺣﯽ ﺑﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺍﻻﺷﻌﺎﺭ ﻧﺼﯿﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﻃﻮﺳﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ، ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.
ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻋﻠﻤﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺩﻗﯿﻖ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻫﯿﻢ، ﺭﺻﺪ ﺧﺴﻮﻑ ﺩﺭ ۱۲ ﺫﯾﺤﺠﻪﯼ ۸۰۸ ﻗﻤﺮﯼ، ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺩﻭﻡ ﮊﻭﺋﻦ ۱۴۰۶ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺍﺛﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﺭ ۲۱ ﺭﻣﻀﺎﻥ ۸۰۹ ﻗﻤﺮﯼ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﺭﺱ ۱۴۰۷ ﻣﯿﻼﺩﯼ، ﯾﻌﻨﯽ ۲ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺗﯿﻤﻮﺭ ﻭ ﻓﺮﻭ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻓﺘﻨﻪﯼ ﺍﻭ، ﻧﻮﺷﺖ. ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ۸۱۳ ﻗﻤﺮﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﻪﯼ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﻋﻠﻢ ﻫﯿﺄﺕ(ﮐﯿﻬﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ) ﻧﻮﺷﺖ. ﺩﺭ ۸۱۶ ﻗﻤﺮﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺠﻮﻣﯽ ﻣﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﯾﺞ ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍُﻟُﻎْ ﺑﯿﮓ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﺎﻫﺮﺥ ﻭ ﻧﻮﻩﯼ ﺗﯿﻤﻮﺭ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﺩ، ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮﺩ. ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﺳﻮﺩﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶﻫﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.
ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺪﯾﺪﺁﻭﺭﺩﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺗﻠﺨﯿﺺ ﺍﻟﻤﻔﺘﺎﺡ ، ﯾﻌﻨﯽ ۷ ﺷﻌﺒﺎﻥ ۸۲۴ ﻗﻤﺮﯼ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ۷ ﺍﻭﺕ ۱۴۲۱ ﻣﯿﻼﺩﯼ، ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﯾﻪﯼ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﯼ ﺩﺍﻧﺸﻮﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﯼ ﺯﯾﺞ ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﻍ ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﭘﺪﯾﺪﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ، ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ، ﭘﯽ ﻧﺒﺮﺩ! ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻧﺎﻣﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﻮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺗﻠﻮﯾﺤﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﯾﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻭﻟﺖﻣﺮﺩﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻼﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ.
ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﻮﯼ ﺩﺭ ۸۲۴ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻌﯿﻦﺍﻟﺪﯾﻦ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ(ﻫﻤﮑﺎﺭ ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ) ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻢ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﺩﺭ ﭘﯽﺭﯾﺰﯼ ﺭﺻﺪﺧﺎﻧﻪﯼ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻧﻘﺶ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺍﯾﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯِ ﮐﺎﺭ، ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺁﻥﺟﺎ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩ. ﻭﯼ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ۱۹ ﺭﻣﻀﺎﻥ ۸۳۲ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ۲۲ ﮊﻭﺋﻦ ۱۴۲۹ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺭﺻﺪﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ.
ﺍﻣﯿﻦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﺬﮐﺮﻩ ﻫﻔﺖ ﺍﻗﻠﯿﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﺩﺍﺏ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ ، ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﺩﻻﯾﻠﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﯾﺎ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ، ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽﻫﺎﯼ ﭘﺪﺭ، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩﯼ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺪﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
پیج رسمی کاشان رو در لاین اد کنید：
http://line.me/ti/p/%40chf1178b
ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ (۷۹۰-۸۳۲ ﻗﻤﺮﯼ/۱۳۸۸-۱۴۲۹ ﻣﯿﻼﺩﯼ) ﺯﺑﺮﺩﺳﺖﺗﺮﯾﻦ ﺣﺴﺎﺏﺩﺍﻥ ﻭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﯾﺎﺿﯽﺩﺍﻥ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﯼ ﺩﻭﺭﻩﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦ ﻣﻔﺎﺧﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ.
ﻭﯼ ﺑﻪ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻭ ﺗﺼﺤﯿﺢ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﻭ ﺳﺎﺩﻩﺗﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ، ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺨﺘﺮﻉ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻤﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺣﺴﺎﺏ (ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺿﺮﺏ ﻭ ﺗﻘﺴﯿﻢ) ﺩﺍﻧﺴﺖ. ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﻭﯼ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻣﻔﺘﺎﺡ ﺍﻟﺤﺴﺎﺏ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺩﺭﺳﯽ، ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﺭﯾﺎﺿﯿﺎﺕ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﯿﺚ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺗﻨﻮﻉ ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺑﯿﺎﻥ ﺳﺮﺁﻣﺪ ﻫﻤﻪﯼ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﯾﺎﺿﯽ ﺳﺪﻩﻫﺎﯼ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ۷۹۰ ﻗﻤﺮﯼ (۱۳۸۸ ﻣﯿﻼﺩﯼ)، ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪﯼ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: «ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ (ﯾﺎ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ)، ﺟﻤﺸﯿﺪ، ﭘﺴﺮ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻃﺒﯿﺐ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ، ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ». ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﯼ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﻠﻤﯽ ﺍﺭﺯﻧﺪﻩﺍﺵ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺩﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻢﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﺝ ﯾﻮﺭﺵﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯿﺎﻧﻪﯼ ﺗﯿﻤﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ، ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻧﯿﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﺪ. ﭘﺪﺭﺵ ﻣﺴﻌﻮﺩ، ﭼﻨﺎﻥﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ، ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻬﺮﻩﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ، ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﺮﺣﯽ ﺑﺮ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﺍﻻﺷﻌﺎﺭ ﻧﺼﯿﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﻃﻮﺳﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ، ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.
ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻋﻠﻤﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺩﻗﯿﻖ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻫﯿﻢ، ﺭﺻﺪ ﺧﺴﻮﻑ ﺩﺭ ۱۲ ﺫﯾﺤﺠﻪﯼ ۸۰۸ ﻗﻤﺮﯼ، ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ﺩﻭﻡ ﮊﻭﺋﻦ ۱۴۰۶ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺍﺛﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﺭ ۲۱ ﺭﻣﻀﺎﻥ ۸۰۹ ﻗﻤﺮﯼ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﺭﺱ ۱۴۰۷ ﻣﯿﻼﺩﯼ، ﯾﻌﻨﯽ ۲ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺗﯿﻤﻮﺭ ﻭ ﻓﺮﻭ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻓﺘﻨﻪﯼ ﺍﻭ، ﻧﻮﺷﺖ. ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ۸۱۳ ﻗﻤﺮﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﻪﯼ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﻋﻠﻢ ﻫﯿﺄﺕ(ﮐﯿﻬﺎﻥﺷﻨﺎﺳﯽ) ﻧﻮﺷﺖ. ﺩﺭ ۸۱۶ ﻗﻤﺮﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺠﻮﻣﯽ ﻣﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺯﯾﺞ ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍُﻟُﻎْ ﺑﯿﮓ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﺎﻫﺮﺥ ﻭ ﻧﻮﻩﯼ ﺗﯿﻤﻮﺭ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﺩ، ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮﺩ. ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺍﻣﯿﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﺳﻮﺩﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﮋﻭﻫﺶﻫﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.
ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺪﯾﺪﺁﻭﺭﺩﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺗﻠﺨﯿﺺ ﺍﻟﻤﻔﺘﺎﺡ ، ﯾﻌﻨﯽ ۷ ﺷﻌﺒﺎﻥ ۸۲۴ ﻗﻤﺮﯼ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ۷ ﺍﻭﺕ ۱۴۲۱ ﻣﯿﻼﺩﯼ، ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺎﯾﻪﯼ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺩﯼ ﺩﺍﻧﺸﻮﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪﯼ ﺯﯾﺞ ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺒﻮﻍ ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﭘﺪﯾﺪﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ، ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ، ﭘﯽ ﻧﺒﺮﺩ! ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻧﺎﻣﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﻮ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺗﻠﻮﯾﺤﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﯾﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻭﻟﺖﻣﺮﺩﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻼﯾﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺳﺮ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ.
ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﻮﯼ ﺩﺭ ۸۲۴ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻌﯿﻦﺍﻟﺪﯾﻦ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ(ﻫﻤﮑﺎﺭ ﻏﯿﺎﺙﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ) ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻢ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﺩﺭ ﭘﯽﺭﯾﺰﯼ ﺭﺻﺪﺧﺎﻧﻪﯼ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻧﻘﺶ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺍ ﺍﯾﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯِ ﮐﺎﺭ، ﻭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺁﻥﺟﺎ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩ. ﻭﯼ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ۱۹ ﺭﻣﻀﺎﻥ ۸۳۲ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ ۲۲ ﮊﻭﺋﻦ ۱۴۲۹ ﻣﯿﻼﺩﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺳﻤﺮﻗﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺭﺻﺪﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ.
ﺍﻣﯿﻦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﺬﮐﺮﻩ ﻫﻔﺖ ﺍﻗﻠﯿﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺁﺩﺍﺏ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ ، ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ. ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯼ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﻪ ﺩﻻﯾﻠﯽ ﺍﺯ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﯾﺎ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﯾﯽ، ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮﺍﺕ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺑﺮﺣﺬﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽﻫﺎﯼ ﭘﺪﺭ، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩﯼ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﺹ ﺍﻟﻎ ﺑﯿﮓ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺪﺭ ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
پیج رسمی کاشان رو در لاین اد کنید：
http://line.me/ti/p/%40chf1178b
- ۱.۲k
- ۲۴ تیر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط