پرسش5
#پرسش5
» طبق عقیده شیعه امام زمان(عج) زنده است و بر روی کره زمین زندگی می کند. پس قاعدتاً مانند انسان های دیگر نیازهایی از قبیل خواب و غیره دارد. حال چگونه می شود ایشان در سرزمینی که در آن شب فرا رسیده، خواب باشد امّا در طرف دیگر کره زمین شیعه ای یا حتّی بخشی از امور عالم به ایشان محتاج باشد؟ (این شبهه را می توان برای پیامبر و ائمّه نیز در زمان خود مطرح کرد.)
#پاسخ
همه موجودات عالم امکان، آیات و نشانه های حضرت حق اند. هر کدام به قدر وسعت وجودی خود اسما و صفات خدای سبحان را نشان می دهند. در آیینه وجودی هر موجودی می توان جلال و جمال حضرت پروردگار را مشاهده کرد: هر که را حسنی بود آیینه دار روی او است.
بعضی موجودات آیت و نشانه بودنشان بسیار محدود و ضعیف و بعضی دیگر بسیار گسترده و وسیع است. حضرات معصومان(ع) چون واسطه فیض و رابطه عام غیب و شهودند، آیینه تمام نمای اسما و صفات حضرت حق اند. در زیارت جامعه کبیره می خوانی: «من والا کم فقد و الی الله و من عاداکم فقد عادی الله؛ هر که شما را دوست دارد، خدا را دوست داشته و هر که با شما دشمنی ورزد، با خدا دشمنی کرده است.»
همان گونه که در آیینه می توان صورت اشیا را مشاهده کرد، در آیینه وجود معصوم(ع) می توان جلوه اسما و صفات خداوند متعال را نگریست. البته منظور از مشاهده حضرت حق رؤیت حسی و بصری نیست؛ زیرا پروردگار نه جسمانی است و نه محسوس. غرض این است که انسان کامل (معصوم) جلوه و مظهر جلال و جمال پروردگار است؛ آن هم به کامل ترین وجه. از این رو، در هیچ آیینه ای بهتر از آیینه انسان کامل نمی توان حق را مشاهده کرد.
بر این اساس امام علی(ع) فرمود: «برای خداوند هیچ آیت و نشانه ای بزرگ تر از من نیست».ر. ک: نورالثقلین، ج 5، ص 491. و چون حضرات معصومان(ع) نور واحدند - و به تعبیر بلند زیارت جامعه کبیره «انّ ارواحکم و نورکم و طینتکم واحدة؛ به درستی که ارواح شما و نور و طینت شما یکی است.» - این حکم حضرت امیرالمؤمنین(ع) درباره بقیه حضرات معصومان(ع) نیز جاری است. از این رو، وجود تابناک و مقدس حضرت ولی عصر(ع) عظیم ترین آیت و نشانه پروردگار است.
شخصی برای دیدار با امام باقر(ع) به خانه وی مراجعه کرد و پیش از اجازه ورود، به کار ناروا دست یازید. حضرت امام باقر(ع) از درون اتاق بر او بانگ زد و با سرزنش اجازه ورودش داد. مرد در محضر امام عرضه داشت: به خدا سوگند، نظر گناه آلود نداشتم؛ تنها می خواستم بر یقین خود درباره علم و آگاهی شما بیفزایم. امام باقر(ع) پس از تصدیق سخن او فرمود: آیا می پندارید دیوارها، چنان که مانع دید شما است، از مشاهده ما نیز جلوگیری می کند؟! اگر چنین باشد، تفاوتی میان ما و شما نخواهد بود. آنگاه امام آن شخص را از تکرار چنان عملی برحذر داشت. ر. ک: بحارالانوار، ج 46، ص 249، ح 40.
امام علی(ع) فرمود: دین و امام دو برادر و همتای یکدیگرند که هیچ یک بدون دیگری سامان نمی یابد. اسلام پایه و اساس نظام حکومتی و امام پاسدار آن است. پس اگر اسلام نباشد، هرگونه بنیادی از اساس ویران است و اگر اسلام باشد و نگاهبان و پاسدار نداشته باشد، ضایع و نابود می شود. از این رو، وقتی واپسین حجت خدا و پاسدار دین، رحلت می کند، اثری از اسلام باقی نمی ماند و آنگاه که از اسلام اثری نماند، بساط دنیا به کلی برچیده می شود. ر. ک: منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر،آیت اللَّه صافی گلپایگانی ، ص 273.
امام، محوری است که حق در همه زمینه ها بر مدار او می گردد و آن حق محوری که درباره امام علی(ع) آمده است، وصف مشترک همه انبیا، اولیا و اهل بیت رسول خدا(ص) است. ر. ک: صورت و سیرت انسان در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ص 368.
در مورد امام علی(ع) وارد شده است: «علیّ عمود الدّین؛ علی ستون دین است». ر. ک: کافی، ج 1، ص 294. اگر دین باقی است، به دلیل این است که ستون و عمود آن زنده است و هیچ گونه غفلت و سهو و فراموشی بر آن وجود مبارک عارض نمی گردد؛ چرا که اضطراب و تزلزل در عمود دین مساوی است با درهم ریخته شدن شیرازه دین. در زیارت روز جمعه خطاب به امام زمان(ع) می خوانیم: «السلام علیک یا عین الحیوة؛ سلام بر تو ای چشمه حیات و زندگی». آیا ممکن است چشمه حیات همه موجودات عالم امکان به خاطر غفلت و فراموشی دچار خشکی گردد؟ و باز در زیارت روز جمعه می خوانیم: «السلام علیک یا عین الله فی خلقه؛ سلام بر تو ای دیده الاهی در میان خلق». آیا ممکن است دیده حضرت حق را خواب فرا گیرد؟!
در نهایت می گوییم: حقیقت ائمه همان ارواح مطهر آنان است که حقیقت هر انسانی به روح او است. پس کمالات مطرح شده نیز به ارواح آن حضرات تعلق دارد. جسم مادی آن بزرگان به خواب می رود؛ ولی روح ارجمندشان بیدار است و به اشیای مختلف علم الاهی دارد.
منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
ما را
» طبق عقیده شیعه امام زمان(عج) زنده است و بر روی کره زمین زندگی می کند. پس قاعدتاً مانند انسان های دیگر نیازهایی از قبیل خواب و غیره دارد. حال چگونه می شود ایشان در سرزمینی که در آن شب فرا رسیده، خواب باشد امّا در طرف دیگر کره زمین شیعه ای یا حتّی بخشی از امور عالم به ایشان محتاج باشد؟ (این شبهه را می توان برای پیامبر و ائمّه نیز در زمان خود مطرح کرد.)
#پاسخ
همه موجودات عالم امکان، آیات و نشانه های حضرت حق اند. هر کدام به قدر وسعت وجودی خود اسما و صفات خدای سبحان را نشان می دهند. در آیینه وجودی هر موجودی می توان جلال و جمال حضرت پروردگار را مشاهده کرد: هر که را حسنی بود آیینه دار روی او است.
بعضی موجودات آیت و نشانه بودنشان بسیار محدود و ضعیف و بعضی دیگر بسیار گسترده و وسیع است. حضرات معصومان(ع) چون واسطه فیض و رابطه عام غیب و شهودند، آیینه تمام نمای اسما و صفات حضرت حق اند. در زیارت جامعه کبیره می خوانی: «من والا کم فقد و الی الله و من عاداکم فقد عادی الله؛ هر که شما را دوست دارد، خدا را دوست داشته و هر که با شما دشمنی ورزد، با خدا دشمنی کرده است.»
همان گونه که در آیینه می توان صورت اشیا را مشاهده کرد، در آیینه وجود معصوم(ع) می توان جلوه اسما و صفات خداوند متعال را نگریست. البته منظور از مشاهده حضرت حق رؤیت حسی و بصری نیست؛ زیرا پروردگار نه جسمانی است و نه محسوس. غرض این است که انسان کامل (معصوم) جلوه و مظهر جلال و جمال پروردگار است؛ آن هم به کامل ترین وجه. از این رو، در هیچ آیینه ای بهتر از آیینه انسان کامل نمی توان حق را مشاهده کرد.
بر این اساس امام علی(ع) فرمود: «برای خداوند هیچ آیت و نشانه ای بزرگ تر از من نیست».ر. ک: نورالثقلین، ج 5، ص 491. و چون حضرات معصومان(ع) نور واحدند - و به تعبیر بلند زیارت جامعه کبیره «انّ ارواحکم و نورکم و طینتکم واحدة؛ به درستی که ارواح شما و نور و طینت شما یکی است.» - این حکم حضرت امیرالمؤمنین(ع) درباره بقیه حضرات معصومان(ع) نیز جاری است. از این رو، وجود تابناک و مقدس حضرت ولی عصر(ع) عظیم ترین آیت و نشانه پروردگار است.
شخصی برای دیدار با امام باقر(ع) به خانه وی مراجعه کرد و پیش از اجازه ورود، به کار ناروا دست یازید. حضرت امام باقر(ع) از درون اتاق بر او بانگ زد و با سرزنش اجازه ورودش داد. مرد در محضر امام عرضه داشت: به خدا سوگند، نظر گناه آلود نداشتم؛ تنها می خواستم بر یقین خود درباره علم و آگاهی شما بیفزایم. امام باقر(ع) پس از تصدیق سخن او فرمود: آیا می پندارید دیوارها، چنان که مانع دید شما است، از مشاهده ما نیز جلوگیری می کند؟! اگر چنین باشد، تفاوتی میان ما و شما نخواهد بود. آنگاه امام آن شخص را از تکرار چنان عملی برحذر داشت. ر. ک: بحارالانوار، ج 46، ص 249، ح 40.
امام علی(ع) فرمود: دین و امام دو برادر و همتای یکدیگرند که هیچ یک بدون دیگری سامان نمی یابد. اسلام پایه و اساس نظام حکومتی و امام پاسدار آن است. پس اگر اسلام نباشد، هرگونه بنیادی از اساس ویران است و اگر اسلام باشد و نگاهبان و پاسدار نداشته باشد، ضایع و نابود می شود. از این رو، وقتی واپسین حجت خدا و پاسدار دین، رحلت می کند، اثری از اسلام باقی نمی ماند و آنگاه که از اسلام اثری نماند، بساط دنیا به کلی برچیده می شود. ر. ک: منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر،آیت اللَّه صافی گلپایگانی ، ص 273.
امام، محوری است که حق در همه زمینه ها بر مدار او می گردد و آن حق محوری که درباره امام علی(ع) آمده است، وصف مشترک همه انبیا، اولیا و اهل بیت رسول خدا(ص) است. ر. ک: صورت و سیرت انسان در قرآن، آیت الله جوادی آملی، ص 368.
در مورد امام علی(ع) وارد شده است: «علیّ عمود الدّین؛ علی ستون دین است». ر. ک: کافی، ج 1، ص 294. اگر دین باقی است، به دلیل این است که ستون و عمود آن زنده است و هیچ گونه غفلت و سهو و فراموشی بر آن وجود مبارک عارض نمی گردد؛ چرا که اضطراب و تزلزل در عمود دین مساوی است با درهم ریخته شدن شیرازه دین. در زیارت روز جمعه خطاب به امام زمان(ع) می خوانیم: «السلام علیک یا عین الحیوة؛ سلام بر تو ای چشمه حیات و زندگی». آیا ممکن است چشمه حیات همه موجودات عالم امکان به خاطر غفلت و فراموشی دچار خشکی گردد؟ و باز در زیارت روز جمعه می خوانیم: «السلام علیک یا عین الله فی خلقه؛ سلام بر تو ای دیده الاهی در میان خلق». آیا ممکن است دیده حضرت حق را خواب فرا گیرد؟!
در نهایت می گوییم: حقیقت ائمه همان ارواح مطهر آنان است که حقیقت هر انسانی به روح او است. پس کمالات مطرح شده نیز به ارواح آن حضرات تعلق دارد. جسم مادی آن بزرگان به خواب می رود؛ ولی روح ارجمندشان بیدار است و به اشیای مختلف علم الاهی دارد.
منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
ما را
۴.۰k
۲۹ خرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.