سهم من کن کمی از این همه زیبایی خود

.
سهم من کن کمی از این همه زیبایی خود
از که آموخته ای راز فریبایی خود

دیده ام ماه شدی و به دلم می تابی
خواب کن کودک دل با دم لالایی خود

چون زبان باز کنی شعر و عسل عرضه کنی
می کنی فاش به این،رمز دل آرایی خود

تا که امروز شوم مست تماشا شدنت
روی شانه بفشان گیسوی یلدایی خود

چشم آهویی تو، منظره در منظره است
سیر کن چشم دل از باغ تماشایی خود

ای پری رو که تویی مونس تنهایی من
سر بر آور دمی از منزل دریایی خود

علیرضا حکیم