دنیای احساساتم آبی ست، مدام غمی نهفته در وجودش متولد می ش

دنیای احساساتم آبی‌ست، مدام غمی نهفته در وجودش متولد می‌شود.
آبی غمگینی که اینبار ترس را چاشنی رگه‌های تیره رنگش کرده‌است.
ای معشوق تیره بخت من، می‌شود دست‌های آغشته به مرداب دلگیری‌هایم را بگیری و بر این نیستی بی‌وجودم غلبه کنی؟