فرازی از دعای کمیل

فرازی از دعای کمیل

الهی آمدم از بعد تقصیر و پشیمانم
مقرم عذر میخواهم شکسته دل پریشانم

پناهی جز به دامان تو ای مولا نمی جویم
مفری جز به احسان تو ای مولا نمی جویم

اگر عذرم تو نپذیری و رحمت ناوری بر من
کجا رو آورم یا رب ندارم ملجا و مامن

خدایا عذر من بپذیر و بر این بنده رحم آور
شدید است این پریشانی نجاتم ده تو ای داور

الهی سخت در بندم به این خواری تو مپسندم
ضعیف و ناتوان جسمم رهان یارب تو از بندم

به جسم ناتوان و جلد نازک رحم کن یا رب
ندارد استخوانم تاب آتش عفو کن یا رب

تو خود خلقم نمودی تربیت کردی غذا دادی
تو یادم کردی و راهم به نیکویی تو بگشادی

به رحمت ابتدا کردی و نیکویی عطا کردی
در آخر هم همان فرما که تو در ابتدا کردی

الاه من خدای من ندارم چون تو آقایی
عذابم می کنی در نار نه جانا تو مولایی