در آستانه ی غزل حافظ ایستاده ام

در آستانه ی غزل حافظ ایستاده ام
آنجا که صبا پیام آور دل عاشق است
و آهوی مشکین رمیده از ختن
دل به بیابان داده ام
نه از غفلت که از جاذبه ی نگاهی که
آرام از یاد نمی رود.
و چه خوش گفت
خواجه ی شیراز
دل شوریده ی ما را به وطن باز رسان
گویی در هر بیت تمنایی ست
از جنس عرفان و اشتياق....
و من ساکن همان تمنای خاموشم...