شاعر نیستم که با چیدمان

شاعر نیستم که با چیدمان
حافظه ام شعر بسُرایم
من زبانِ تاریخَـم
که بر ریشــه هــای آن
عشق و انتظار روییده است

میل به پیمودن دارم
راه می جُویَم برای رهایی...!

دلــم تنگ است...!!
دلتنــگ خودم هستم
که در حجم سخت و سنگین
روز هـــــای خود، گم شده ام...