هخامنشیان قسمت دوم
پیاده نظام هخامنشی
بعد از گارد جاویدان، لشگر اصلی پیاده نظام قرار داشت. اعضاء این لشگر از اقوام و مردمی تشکیل می‌شد که تبعه دولت هخامنشیان بودند. لیدی ها، سکاها، یونانیان، ترک‌ها و بابلی‌ها اعضاء اصلی این لشگر بودند. پیش قراول پیاده نظام هخامنشی «ارابه رانان» بودند. ارابه رانان با ارابه‌های بزرگ خود که چرخشان مجهز به تیغه‌های بزرگ و تیزی هم بود، وظیفه داشتند سپاه دشمن را از هم گسسته و متفرق کنند. بعد از ارابه رانان، «سپرداران» قرار داشتند.
این افراد سپر‌های بزرگ مستطیلی شکل و یک نیزه بزرگ داشتند و اولین سربازانی بودند که به مصاف دشمن می‌رفتند. بعد از این افراد، «شمشیرداران سبک اسلحه» بودند که با خنجر‌های کوتاه به سمت دشمن حمله می‌کردند و در مرحله آخر، «کمانداران» و «قلاب سنگداران» بودند که با تیر و کمان و فلاخن به قلب لشگر دشمن حمله کرده و سعی می‌کردند نظم آنان را به هم بزنند.
به عبارت دیگر، در طول نبرد قلاب سنگداران و کمانداران و پیاده نظام در خط مقدم قرار گرفته و سواره نظام سبک اسلحه و پیاده نظام سنگین اسلحه در دو طرف سپاه قرار می‌گرفتند و آنها را مورد حمایت خود قرار می‌دادند.
سواره نظام
ساختار سواره نظام هخامنشی مانند سواره نظام اشکانی است، اما تفاوت‌هایی نیز میان این دو وجود دارد. تفاوت بزرگ هخامنشیان و اشکانیان در این است که اشکانیان اتکاء زیادی به سواره نظام خود داشتند، اما هخامنشیان توجه زیادی به سواره نظام نداشتند و بیشتر به پیاده نظام خود توجه می‌کردند. با این حال، ساختار سواره نظام هر دو حکومت یکی بود.
در قلب سواره نظام هخامنشیان و اشکانیان سواره نظام سنگین اسلحه قرار داشت که زوبین و نیزه بلند داشتند و بعد از آنها، سواره نظام سبک اسلحه قرار داشت که نیزه و شمشیر کوتاه داشتند. بیشتر سربازان سواره نظام هخامنشی از پارت ها، سکاها و مردم لیدیه بودند که همگی سوارکارانی زبده به شمار می‌آمدند.
نیروی دریایی
نیروی دریایی هخامنشیان در زمان داریوش کبیر ایجاد شد. هخامنشیان با کمک گرفتن از فنیقی‌ها که دریانوردانی خبره بودند، نیروی دریایی خود را ایجاد کردند. کشتی‌های هخامنشی دو دسته بودند: قایق‌های کوچک و کشتی‌های بزرگ. قایق‌های کوچک در رودخانه‌هایی مانند کارون و فرات و دجله فعالیت می‌کردند و کشتی‌های بزرگ در دریای مدیترانه و خلیج فارس دست به عملیات می‌زدند.
اگرچه نیروی دریایی هخامنشیان فعال بود، اما بار اصلی روی دوش پیاده نظام و سواره نظام (به خصوص پیاده نظام) بود و قایق‌ها و کشتی‌های جنگی هخامنشیان تاثیر زیادی بر روند جنگ‌ها نداشتند.
@lianpars
بعد از گارد جاویدان، لشگر اصلی پیاده نظام قرار داشت. اعضاء این لشگر از اقوام و مردمی تشکیل می‌شد که تبعه دولت هخامنشیان بودند. لیدی ها، سکاها، یونانیان، ترک‌ها و بابلی‌ها اعضاء اصلی این لشگر بودند. پیش قراول پیاده نظام هخامنشی «ارابه رانان» بودند. ارابه رانان با ارابه‌های بزرگ خود که چرخشان مجهز به تیغه‌های بزرگ و تیزی هم بود، وظیفه داشتند سپاه دشمن را از هم گسسته و متفرق کنند. بعد از ارابه رانان، «سپرداران» قرار داشتند.
این افراد سپر‌های بزرگ مستطیلی شکل و یک نیزه بزرگ داشتند و اولین سربازانی بودند که به مصاف دشمن می‌رفتند. بعد از این افراد، «شمشیرداران سبک اسلحه» بودند که با خنجر‌های کوتاه به سمت دشمن حمله می‌کردند و در مرحله آخر، «کمانداران» و «قلاب سنگداران» بودند که با تیر و کمان و فلاخن به قلب لشگر دشمن حمله کرده و سعی می‌کردند نظم آنان را به هم بزنند.
به عبارت دیگر، در طول نبرد قلاب سنگداران و کمانداران و پیاده نظام در خط مقدم قرار گرفته و سواره نظام سبک اسلحه و پیاده نظام سنگین اسلحه در دو طرف سپاه قرار می‌گرفتند و آنها را مورد حمایت خود قرار می‌دادند.
سواره نظام
ساختار سواره نظام هخامنشی مانند سواره نظام اشکانی است، اما تفاوت‌هایی نیز میان این دو وجود دارد. تفاوت بزرگ هخامنشیان و اشکانیان در این است که اشکانیان اتکاء زیادی به سواره نظام خود داشتند، اما هخامنشیان توجه زیادی به سواره نظام نداشتند و بیشتر به پیاده نظام خود توجه می‌کردند. با این حال، ساختار سواره نظام هر دو حکومت یکی بود.
در قلب سواره نظام هخامنشیان و اشکانیان سواره نظام سنگین اسلحه قرار داشت که زوبین و نیزه بلند داشتند و بعد از آنها، سواره نظام سبک اسلحه قرار داشت که نیزه و شمشیر کوتاه داشتند. بیشتر سربازان سواره نظام هخامنشی از پارت ها، سکاها و مردم لیدیه بودند که همگی سوارکارانی زبده به شمار می‌آمدند.
نیروی دریایی
نیروی دریایی هخامنشیان در زمان داریوش کبیر ایجاد شد. هخامنشیان با کمک گرفتن از فنیقی‌ها که دریانوردانی خبره بودند، نیروی دریایی خود را ایجاد کردند. کشتی‌های هخامنشی دو دسته بودند: قایق‌های کوچک و کشتی‌های بزرگ. قایق‌های کوچک در رودخانه‌هایی مانند کارون و فرات و دجله فعالیت می‌کردند و کشتی‌های بزرگ در دریای مدیترانه و خلیج فارس دست به عملیات می‌زدند.
اگرچه نیروی دریایی هخامنشیان فعال بود، اما بار اصلی روی دوش پیاده نظام و سواره نظام (به خصوص پیاده نظام) بود و قایق‌ها و کشتی‌های جنگی هخامنشیان تاثیر زیادی بر روند جنگ‌ها نداشتند.
@lianpars
۶۳۹
۱۷ فروردین ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.