🐨: سلام به همه ی کسایی که عاشقشونم، آخرشم روزش فرا رسید،
🐨: سلام به همه ی کسایی که عاشقشونم، آخرشم روزش فرا رسید، چیزایی که میخواستم بهتون بگم خیلی زیادن و مغزمو پر کرده بودن اما شاید الان موقع به زبون آوردنشون به نظر برسه که چیز زیادی نمیگم
توی ۱۰ سال گذشته، خیلی خوشحال بودم که تونستم به عنوان بیتیاس زندگی کنم، اینو مدام تاحالا مثل یک عادت گفتم، اما از اونجایی که پایان هرچیزی هم یک آغاز دوبارست، من شک ندارم که بعد از گذشت این مدت چیزای خوب دیگه ای در انتظار ما باشه، سوکجین هیونگ و هوسوک که اول مجبور شدن این بار رو روی دوششون تحمل کنن، نسبت به ما که اونارو دنبال میکنیم و بعدشون داریم میریم مسلماً خیلی سختی بیشتری کشیدن و سخت تر بود، اگرچه که یکمی دیره، اما خب در حالی که میبینم اونا اینقدر شجاعانه کار میکنن، منم جسارت پیدا میکنم، برای مدت ۱۸ ماه طولانی ... البته اگر فکر کنیم طولانیه طولانی میگذره و اگر فکر کنیم کوتاهه، کوتاه.. معتقدم که این ۱۸ ماه، یعنی این زمان برای هممون یک منبع الهام و یادگیری یک زمان نا آشنا و جدیده
این ممکنه وحشت انگیز و ترسناک باشه اما آیا چیزی آرامش بخش تر از این واقعیت وجود داره که در اون زمان نامشخص یک چیزی هم برای انتظار کشیدن و آرزو کردن وجود داشته باشه؟
ادامه:
🐨: البته که هست، شغل منم شغلمه اما خب این احتمالاً عشق به شما باشه، اینکه کسی باشی که یک آدم دیگه اون رو به یاد میاره و منتظرش میمونه ....
البته که اون فرد هم میتونه گاهی اوقات احساس تنهایی کنه اما خب من فکر میکنم من همین الانشم اون عشقه رو گرفتم، از اون عشقی که سمتم اومد پر شدم و امیدوارم که منم بتونم یک چنین موجودی برای شما باشم، زمان، عشق و صداقت ماها به جای کلمات بیشماری که فقط توی گوشمون میچرخن، از آیندمون بهمون میگن، من میخوام کسی باشم که همیشه کنارتونه، حتی وقتی کنارتون نیستم، بعد از اینکه با پشتکار مشغول زندگی توی مکان های فردی خودمون بودیم و مدتی رو گذروندیم، اون موقعی که برمیگردیم با جون و دل لبخند میزنیم، به این امید که ما اونموقع 'مایی' باشیم که رک تر هستیم و پر دل و جونیم
این یک "خداحافظی برای یک مدت کوتاهه" خداحافظ!
وقتی هم که برگردم دوباره میام و بهتون سلام میکنم و بهتون میگم "سلام" هر وقت و هر کجا "برای اینکه خودمون باشیم" در آینده میبینمتون
خیلی زیاد دوستتون دارم و امیدوارم که این حتی یکمی شما رو تحت تأثیر قرار بده — نامجون
#Weverse #RM
( واییییی خداااااا من بترکم براااتتتتتتت😫😫)
توی ۱۰ سال گذشته، خیلی خوشحال بودم که تونستم به عنوان بیتیاس زندگی کنم، اینو مدام تاحالا مثل یک عادت گفتم، اما از اونجایی که پایان هرچیزی هم یک آغاز دوبارست، من شک ندارم که بعد از گذشت این مدت چیزای خوب دیگه ای در انتظار ما باشه، سوکجین هیونگ و هوسوک که اول مجبور شدن این بار رو روی دوششون تحمل کنن، نسبت به ما که اونارو دنبال میکنیم و بعدشون داریم میریم مسلماً خیلی سختی بیشتری کشیدن و سخت تر بود، اگرچه که یکمی دیره، اما خب در حالی که میبینم اونا اینقدر شجاعانه کار میکنن، منم جسارت پیدا میکنم، برای مدت ۱۸ ماه طولانی ... البته اگر فکر کنیم طولانیه طولانی میگذره و اگر فکر کنیم کوتاهه، کوتاه.. معتقدم که این ۱۸ ماه، یعنی این زمان برای هممون یک منبع الهام و یادگیری یک زمان نا آشنا و جدیده
این ممکنه وحشت انگیز و ترسناک باشه اما آیا چیزی آرامش بخش تر از این واقعیت وجود داره که در اون زمان نامشخص یک چیزی هم برای انتظار کشیدن و آرزو کردن وجود داشته باشه؟
ادامه:
🐨: البته که هست، شغل منم شغلمه اما خب این احتمالاً عشق به شما باشه، اینکه کسی باشی که یک آدم دیگه اون رو به یاد میاره و منتظرش میمونه ....
البته که اون فرد هم میتونه گاهی اوقات احساس تنهایی کنه اما خب من فکر میکنم من همین الانشم اون عشقه رو گرفتم، از اون عشقی که سمتم اومد پر شدم و امیدوارم که منم بتونم یک چنین موجودی برای شما باشم، زمان، عشق و صداقت ماها به جای کلمات بیشماری که فقط توی گوشمون میچرخن، از آیندمون بهمون میگن، من میخوام کسی باشم که همیشه کنارتونه، حتی وقتی کنارتون نیستم، بعد از اینکه با پشتکار مشغول زندگی توی مکان های فردی خودمون بودیم و مدتی رو گذروندیم، اون موقعی که برمیگردیم با جون و دل لبخند میزنیم، به این امید که ما اونموقع 'مایی' باشیم که رک تر هستیم و پر دل و جونیم
این یک "خداحافظی برای یک مدت کوتاهه" خداحافظ!
وقتی هم که برگردم دوباره میام و بهتون سلام میکنم و بهتون میگم "سلام" هر وقت و هر کجا "برای اینکه خودمون باشیم" در آینده میبینمتون
خیلی زیاد دوستتون دارم و امیدوارم که این حتی یکمی شما رو تحت تأثیر قرار بده — نامجون
#Weverse #RM
( واییییی خداااااا من بترکم براااتتتتتتت😫😫)
۴.۶k
۲۰ آذر ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.