ﺑﺎﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺭ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﺑﺎﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺭ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﺳﻤﺶ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺵ ،
ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻓﺶ ﻫﯿﭻﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ، ﻣﯽ ﮔﻔﺖ :
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮐﻼﻑ ﮐﺎﻣﻮﺍﺳﺖ ،
ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻼﻑ ﺳﺮﺩﺭ ﮔﻢ ،
ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ، ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ، ﮔﺮﻩ ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ،
ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﮐﻨﯽ، ﮔﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻗﺘﺶ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻭﺍ ﮐﻨﯽ ،
ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻪ ﮐﻠﻨﺠﺎﺭ ﺑﺮﻭﯼ، ﮔﺮﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﮐﻮﺭﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ،
ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﺮﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻪ ﮐﻼﻑ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ،
ﯾﮏ ﮔﺮﻩ ﯼ ﻇﺮﯾﻒ ﮐﻮﭼﮏ ﺯﺩ، ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﮔﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻓﺘﻨﯽ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩ ،
ﻣﺤﻮ ﮐﺮﺩ، ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﻮﺩ ،
ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﮐﻼﻑ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻨﺪ ،
ﻫﻤﺎﻥ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ، ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﺮﺩ، ﺳﺮ ﻭ ﺗﻬﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺑﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ " ﺣﺮﻣﺖ "
ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ... ﺳﯿﻤﯿﻦ_ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ
تقدیم به ( تو )
ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﺳﻤﺶ ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺵ ،
ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻓﺶ ﻫﯿﭻﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ، ﻣﯽ ﮔﻔﺖ :
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮐﻼﻑ ﮐﺎﻣﻮﺍﺳﺖ ،
ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻼﻑ ﺳﺮﺩﺭ ﮔﻢ ،
ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ، ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ، ﮔﺮﻩ ﮔﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ،
ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﮐﻨﯽ، ﮔﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﻗﺘﺶ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻭﺍ ﮐﻨﯽ ،
ﺯﯾﺎﺩ ﮐﻪ ﮐﻠﻨﺠﺎﺭ ﺑﺮﻭﯼ، ﮔﺮﻩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﮐﻮﺭﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ،
ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﺮﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻪ ﮐﻼﻑ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ،
ﯾﮏ ﮔﺮﻩ ﯼ ﻇﺮﯾﻒ ﮐﻮﭼﮏ ﺯﺩ، ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﮔﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﻮﯼ ﺑﺎﻓﺘﻨﯽ ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩ ،
ﻣﺤﻮ ﮐﺮﺩ، ﯾﮏ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﻮﺩ ،
ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﮐﻼﻑ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻨﺪ ،
ﻫﻤﺎﻥ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ، ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﺮﺩ، ﺳﺮ ﻭ ﺗﻬﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ،
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺑﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ " ﺣﺮﻣﺖ "
ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ... ﺳﯿﻤﯿﻦ_ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ
تقدیم به ( تو )
۳.۳k
۰۱ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.