باز جمعه

باز "جمعــــــه"
با همان منوےهمیشگےاش!
چشمانــے
که ولگردخیابانهاے
بـــےتو شده اند
خاطراتــے
که بهانه هاےتنهــاییم
را دست به ڪمر زده اند
شاید جمعــــــه منم!
که زماڹ
روے دستــــم باد ڪرده
و تا ابــد
تاریـــخ انقضا خـــورده
که صبـــح
تا شـــب
جاےخالــــیت رادوره ڪنم
و درآزمــــــون
هر شـــب
نبودنــــت
چناڹ بیفتــــم ڪه
بمیـــــرم!
جمعـــــه منم!
که ملودے
خنده هایت دردلـــم
تاب مـــےخورد
دردت به جانم:
تو هم که نیستی
اصلا بگـــــذار
ســاده اش ڪنم
عجـــــب
زهر مارےست جمعــــه....