کاسه ی صبر من از گریه گهی پر می شود

کاسه ی صبر من از گریه گهی پُر می شود
اشک روی قاب عکس کربلا دُر می شود
گریه ی پاک عزای تو مراهم پاک کرد
اب الوده به دریا می رسد کُر می شود
من ادب اموختم اما نه از یک بی ادب
هرکه امدروضه ی تو خودبه خودحُر می شود
سوختم با گریه تا این سینه شد ثابت قدم
خاک از گر می اب و اتش اجُر می شود
رسم عالم را به هم زد عاقبت این عاشقی
بین ما دیوانه ها عاقل تمسخُر می شود
با نگاه مادرت در اربعین کرب و بلا
از عزا داران عاشورا تشکُر می شود...