قدیما توی خونه ها ؛ نور بود، عشق بود، رنگ بود، زندگی بود.

‌قدیما توی خونه‌ها ؛ نور بود، عشق بود، رنگ بود، زندگی بود. بینِ آدم‌ها صفا و صمیمیت بود، بالاترین حدِ رفاقت و معرفت بود...

همون قدیم‌ها که نسلِ من ندید و نزیست اما زیاد خوند و فهمید و حس کرد توی قصه‌ها و کتاب‌ها و پای حرفِ بزرگترها، پا به پای آلبومِ عکس‌ها و دفترچه‌ی نوشته‌ها و خاطراتِ اهالیِ قدیم...

من نمی‌گم اون موقع‌ها همه چیز گل و بلبل بود، قطعاً سختی‌هایی هم بود، فقر بود، گرونی بود، بیماری بود، کمبودِ امکانات و هزار مشکلِ دیگه هم بود اما... نور بود، رنگ بود، عشق بود، صفا و صمیمیت و معرفت بود، زندگی بود.