در شمال آفریقا در ناحیه سیر نائيک و برقه، گروهی از مهاجرا

در شمال آفریقا در ناحیه سیر نائيک و برقه، گروهی از مهاجران یونانی در همسایگی و یا درمیان بومان لیبی می زیستند و همه آنان به ظاهر فرمان بردار کمبوجیه شده بودند، ولی نفوذ ایران در لیبی چندان پایه و بنیادی نداشت. در پیرامون ۵۱۴ ق.م. بزرگ یونانیان برقه آرکی زیلائوس کشته شد، و مادر وی به آریاندیس، فرماندار پارسی مصر پناه برد و درخواست که کین پسرش را از کشندگان او بازستاند. این دادخواهی بهانه خوبی به دست آریاندیس داد، و سردار پارسی سپاهی و ناوگانی به مرز لیبی فرستاد، و سيرنائيک و ديگر جایها را بگرفت، اما برقه سخت پایداری کرد و پس از ۹ ماه محاصره گشوده شد. مادر آرکی زیلائوس بسیاری از خونیهای پسرش را بکشت و ایرانیان گروهی از جنگجویان برقه را گرفتند و پیش داریوش فرستادند. شاهنشاه هم آنان را به استان بلخ فرستاد و دهکده ای را بدیشان واگذار کرد تا بنام «بندگان» وی، در آنجا آزادانه زیست کنند.

📚 جهانداری داریوش بزرگ، شاپور شهبازی

@Lianpars