آجر می چینم روی هم دور تا دور بودنم

آجر می چینم روی هم دور تا دورِ بودنــــم
آنقـدر که دیــواری شود تا هیچ احسـاســی نـتوانــد سَــرَک بکشد و سَر به سَرم بگذارد…
من جــایی از دیــروز جــا مانـــدم که دست هایم را
زیرِ بـــ ــــــــاران شستم از “عشـــ ـق”