م

ﻣﻦ ﻣﻌﻠم ﻫﺴﺘﻢ

ﻫﺮﺷﺐ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ :
ﺏ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺷﯿﻮﻩ ؟

ﻭﺳﻌﺖ ﯾﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ
ﺑﮑﺸﺎﻧﻢ ﺏ ﮐﻼﺱ؟
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻡ ﺗﺎ ﻟﺐ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﯼ عشق؟
ﻏﺮﻕ ﺩﺭﯾﺎﯼ تفکر بکنم؟

ﺑﺎ تبسم ﯾﺎ ﺍﺧﻢ؟
ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﮔﺮﻡ ﻗﺪﻡﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ می فهمند

ﺑﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﻢ ﻭ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﯿﺎﻩ
ﺭﻣﺰ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ
ﺳﯿﺐ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪ
ﺩﺭﺩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﻭ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﺪﻥ
ﻫﻤﮕﯽ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ


خدایا تومنو آوردی تواین مسیر پس دستم رهانکن

لطفا برای من دعا کنید