روسم ( روستم)
روسم ( روستم)
وَ یاد ا و روﮊَه تا ج وَ زال سَنیْ (به یاد ا ن روزی که تاج را ازدست زال گرفتی)
گِلیمْ پوشْ کِردی، پوسِ بورْ کَنی (لباسی مانند گلیم پوشیدی و پوست ببر را دراوردی )
فِدایْ ناوِدْ بامْ صاحِبْ زورُ و رَخْشْ، بورِ بیَنْدیش شیرِ دِلْ نَلَخْشْ روسَم (ای صاحب زور و رخش شیر شجاع و ببر نترس فدایاسمت شود)
فِدایْ ناوِدْ بامْ صاحِبْ زورُ و رَخْشْ، بورِ بیَنْدیش شیرِ دِلْ نَلَخْشْ (ای صاحب زور و رخش شیر شجاع و ببر نترس فدایاسمت شود)
پوسِ بورِ رَزْمْ بپوشَ نَوَرْ (لباس رزمی را که از جنس پوست ببر است بپوش)
ران بِنْیَهْ رِکاوْ رَخْشِ تَکاوَر (پایت را در رکاب رخش تکاور بگذار )
اَشْکَبوسْ راگِیْ مِیدانْ کَرْدَنْ بَر (اشکبوس راه میدان را در پیش گرفت)
وَسوزْ مَپِرْ سُ هَوایْ پیلَهْ تَنْ (با تمام وجود همرزم خود را جستجو می کند)
اَشْکَبوسْ راگِیْ مِیدانْ کَرْدَنْ بَر (اشکبوس راه میدان را در پیش گرفت)
وَسوزْ مَپِرْ سُ هَوایْ پیلَهْ تَنْ (با تمام وجود همرزم خود را جستجو می کند)
وِه رِزِهْ نَخاوْ کِیْ وَخْتِ خاوَهْ (رستمبلند شو نخواب الان کی وقت خوابیدن است)
وِه رِزِهْ نَخاوْ کِیْ وَخْتِ خاوَهْ (رستم بلند شو نخواب الان کی وقت خوابیدن است)
وَخْتِ دارُ وداینْ اَفراسیاوَه ن (وقت به دار کشیدن افراسیاب است)
وَخْتِ دارُ وداینْ اَفراسیاوَه ن (وقت به دار کشیدن افراسیاب است)
سِپاهیْ بورِزجانْ کََردی سَرْ نگونْ (سپاه برازجان را سرنگون کردی )
زنون جادو قَلْتانی وَ خون (زنون جادوگر را در خون غلتاندی)
سیه خورشه زَنگی شای تَرْزین سُوار وِه شُو وسپاسانش کَردی تارُ ومار (شبانه سپاه خورشه زنگی که سوار کار خوبی بود را تارومار کردی )
سیه خورشه زَنگی شای تَرْزین سُوار وِه شُو وسپاسانش کَردی تارُ ومار (شبانه سپاه خورشه زنگی که سوار کار خوبی بود را تارومار کردی )
لَسَرْ تا وَه پا سیا بَرْگِمِهْ (سر تا پا سیاه پوشیدم)
لَسَرْ تا وَه پا سیا بَرْگِمِهْ (سر تا پا سیاه پوشیدم)
بی دوس قِرْچَهْ قِرْچْ ریشِیْ جَرْگُمِهْ (در فراق دوست ریشه دلم در حال سوختن است)
لَهْ تاوِ دوریتْ دِل بی قَرا ره ن(دلم به خاطر دوریت بیقراره)
بینایی دیدِ م جَهْ خَفَهْ تْ تارِه ن(از غم دوریت چشمانم تار شده)
بینایی دیدِ م جَهْ خَفَهْ تْ تارِه ن (از غم دوریت چشمانم تار شده)
روسَم وَه فدای رَخْشِ گُلْگونِتْ (رستم فدای رخش گلگونت شوم)
ایرانی تَه نیا وه توش هَن اومید (ایرانی فقط به تو امید داره)
جای ئومیدشان مه که نا ئومید (امیدشان را نا امید نکن)
وَ یاد ا و روﮊَه تا ج وَ زال سَنیْ (به یاد ا ن روزی که تاج را ازدست زال گرفتی)
گِلیمْ پوشْ کِردی، پوسِ بورْ کَنی (لباسی مانند گلیم پوشیدی و پوست ببر را دراوردی )
فِدایْ ناوِدْ بامْ صاحِبْ زورُ و رَخْشْ، بورِ بیَنْدیش شیرِ دِلْ نَلَخْشْ روسَم (ای صاحب زور و رخش شیر شجاع و ببر نترس فدایاسمت شود)
فِدایْ ناوِدْ بامْ صاحِبْ زورُ و رَخْشْ، بورِ بیَنْدیش شیرِ دِلْ نَلَخْشْ (ای صاحب زور و رخش شیر شجاع و ببر نترس فدایاسمت شود)
پوسِ بورِ رَزْمْ بپوشَ نَوَرْ (لباس رزمی را که از جنس پوست ببر است بپوش)
ران بِنْیَهْ رِکاوْ رَخْشِ تَکاوَر (پایت را در رکاب رخش تکاور بگذار )
اَشْکَبوسْ راگِیْ مِیدانْ کَرْدَنْ بَر (اشکبوس راه میدان را در پیش گرفت)
وَسوزْ مَپِرْ سُ هَوایْ پیلَهْ تَنْ (با تمام وجود همرزم خود را جستجو می کند)
اَشْکَبوسْ راگِیْ مِیدانْ کَرْدَنْ بَر (اشکبوس راه میدان را در پیش گرفت)
وَسوزْ مَپِرْ سُ هَوایْ پیلَهْ تَنْ (با تمام وجود همرزم خود را جستجو می کند)
وِه رِزِهْ نَخاوْ کِیْ وَخْتِ خاوَهْ (رستمبلند شو نخواب الان کی وقت خوابیدن است)
وِه رِزِهْ نَخاوْ کِیْ وَخْتِ خاوَهْ (رستم بلند شو نخواب الان کی وقت خوابیدن است)
وَخْتِ دارُ وداینْ اَفراسیاوَه ن (وقت به دار کشیدن افراسیاب است)
وَخْتِ دارُ وداینْ اَفراسیاوَه ن (وقت به دار کشیدن افراسیاب است)
سِپاهیْ بورِزجانْ کََردی سَرْ نگونْ (سپاه برازجان را سرنگون کردی )
زنون جادو قَلْتانی وَ خون (زنون جادوگر را در خون غلتاندی)
سیه خورشه زَنگی شای تَرْزین سُوار وِه شُو وسپاسانش کَردی تارُ ومار (شبانه سپاه خورشه زنگی که سوار کار خوبی بود را تارومار کردی )
سیه خورشه زَنگی شای تَرْزین سُوار وِه شُو وسپاسانش کَردی تارُ ومار (شبانه سپاه خورشه زنگی که سوار کار خوبی بود را تارومار کردی )
لَسَرْ تا وَه پا سیا بَرْگِمِهْ (سر تا پا سیاه پوشیدم)
لَسَرْ تا وَه پا سیا بَرْگِمِهْ (سر تا پا سیاه پوشیدم)
بی دوس قِرْچَهْ قِرْچْ ریشِیْ جَرْگُمِهْ (در فراق دوست ریشه دلم در حال سوختن است)
لَهْ تاوِ دوریتْ دِل بی قَرا ره ن(دلم به خاطر دوریت بیقراره)
بینایی دیدِ م جَهْ خَفَهْ تْ تارِه ن(از غم دوریت چشمانم تار شده)
بینایی دیدِ م جَهْ خَفَهْ تْ تارِه ن (از غم دوریت چشمانم تار شده)
روسَم وَه فدای رَخْشِ گُلْگونِتْ (رستم فدای رخش گلگونت شوم)
ایرانی تَه نیا وه توش هَن اومید (ایرانی فقط به تو امید داره)
جای ئومیدشان مه که نا ئومید (امیدشان را نا امید نکن)
۲.۲k
۲۸ آذر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.