از سکوت صداها

از سکوت صداها
تا صدای دیوارها
از ادمکان درون پنجره تا سایه های آستان درب
از شبهای تهی از خواب تا صبحهای لبریز
از کرخی از روز مره‌گی‌های تلخ تا تلخی
از روزمره‌گی‌ها انجا که کسی نیست
کسی نمی‌آید ورطه کابوس است و خیال من از تنهایی می‌آیم

#امیرعلی_قربانی