منبهعالمآدمحسودیمیکنم

من‌به‌عالمُ‌آدم‌حسودی‌میکنم‍ ؛
به‌اونی‌که‌زنگ‌میزنه‌بهت‌صداتُ‌میشنوه‍
وقتی‌میگی 'نه‌اقا اشتباه‌گرفتی'
به‌اون‌پسربچه‌یِ‌فال‌فروشی‌که‌جز‌لبخندِت چیزی‌نصیبش‌نمیشه‍
حسودیم‌میشه‌به‌اون‌آرایشگرلعنتی‌
که‌میتونه‌دستاشو‌بکنه‌لای‌موهات،
شاید‌باورت‌نشه‌اما‌من‌به‌خانوادت‌هم‍ حسودیم‌میشه‌که‌میتونن‌حتی‌نگات‌کنن
من‌حتی‌به‌لیوانی‌که‌گرفتی‌تو دستتُ‌
باهاش‌آب‌خوردی‌۲بار‌حسودی‌کردم‍
یه‌باروقتی‌گرفتیش‌تو‌دستات ،
باردوم‌وقتی‌چسبوندیش‌به‌لبات.
وحتی‌به‌اون‌سقفی‌که‌تو‌‌بااون‌چشای‌لعنتیت که‌مال‌منه‌بهش‌خیره‌میشی‌و‌میری‌توفکر‌
حسودیم‌میشه‌به‌عالم‌و‌آدم‍
به‌کوچیکُ‌بزرگ،
به‌مردوزن
هرکسی‌که‌تو‌این‌دنیا‌یه‌ذره‌ازوجودتُ‌کنارش‌داره‍
هر‌کسی‌که‌حتی‌یه‌ثانیه‌از‌روزمرِگیش‌
روتشکیل‌میدی
چه‌بد‌چه‌خوب
من‌آدمِ‌حسودی‌نبودم‍ ،
ولی‌تو‌همه‌‌‌‌‌معادلاتِ‌زندگیمُ‌ریختی‌بهم‍😍