غروبهاے پاییز

غروبهاے پاییز
قدم کہ میزنے
خش خشِ برگها
آبستنِ شعر مے شوند و
مرغِ سحر
آوازِ باغبانے کہ
بہ سیب ، نارسیده
بہ خزان رسیده است .

بہ من بگو !
کدام رگ
یا
کجاے سینه ام را بشکافم
تا ترانہ هاے اطلسے
در جزایرِ قنارے
بہ کُنسرتِ گنجشکها بروند و
گندم بوسہ هایت را
براے فانوسهاے دریایی
هجے کنند !؟

غروبهاے پاییز
قدم کہ میزنے
خش خشِ برگها
ضجّہ هاے شاعرے است
کہ نجیب ترین غزلش را
بہ اردوگاه چنگیز بُرده اند .

#محمد_حسین_افشار