صدا کن مرا

صدا کن مرا...
صدای تو خوب است...
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است؛
که در انتهای صمیمیت حزن می روید...

در ابعاد این عصر خاموش،
من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم

بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است...
و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد!!!!

" و خاصیت عشق این است"

بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام...
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را....