و چه اندازه درد دارد " بیداری " !

و چه اندازه درد دارد " بیداری " !
در روزگاری که جوانه ها زنده به گور می شوند ،
و شکوفه ها از ترسِ زمستان ،
نمی شکُفند ...
دلم خوابی عمیق می خواهد و
وجدانِ زخمی ام
بیداری اش می آید !
تمام دشت را هم که آتش بزنند
بهار متوقف نخواهد شد !
و من
با تمامِ عذاب
این شب ها را ؛
بیدار خواهم ماند ...
نمی خواهم صبح که شد
شبیهِ احمق ها
خواب مانده باشم !!!