بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم : خروج از آگاهی جزئی :
بنابر این، مسافری که به سوی خدا حرکت و کوچ میکند راهش نزدیک است، راههای خیلی دوری نباید طی کند.
این عبارت: و وَ أَنَ الرَّاحِلَ إِلَیكَ قَرِیبُ الْمَسَافَة - برای كسی كه به سوی تو كوچ كند، راه بسیار نزدیك است.
در دعای ابو حمزه نگاه به آیه - وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ - هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند،بگو: یقیناً من نزدیکم.(سوره بقره بخشی از آیه 186)یعنی آن کس که به سمت خدا گام برمیدارد و از او درخواستی میکند،مانند نیاز هایی که از انسان ها انجام میشود نیازمند طی مسافت و پشت سر گذاشتن مقدمات فراوان نیست، چرا که حق تعالی خود می فرماید: وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ- هر جا باشید او با شما است.(سوره حدید بخشی از آیه 4)
خداوند با ما است و هرگز از ما جدا نیست؛ ولى گرد و غبار آلودگیها، دلبستگیها و خودبینیها، ما را از دیدن خورشید عالمتاب حقیقت، محروم ساخته و میان ما و محبوبمان فاصله انداخته است: و - ما یَکُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلاَّ هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلاَّ هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنى مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ إِلاَّ هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ ما کانُوا - هیچگاه سه نفر با هم نجوا نمیکنند، مگر اینکه خداوند چهارمین آنان است و هرگز پنج نفر باهم آهسته سخن نمی گویند، جز اینکه خداوند ششمین ایشان است و نه تعداد کمترى و نه بیشتر از آن، مگر اینکه او همراه آنان است، هر جا که باشند.(سوره مجادله بخشی از آیه 7)(پایان)
قسمت دوم : خروج از آگاهی جزئی :
بنابر این، مسافری که به سوی خدا حرکت و کوچ میکند راهش نزدیک است، راههای خیلی دوری نباید طی کند.
این عبارت: و وَ أَنَ الرَّاحِلَ إِلَیكَ قَرِیبُ الْمَسَافَة - برای كسی كه به سوی تو كوچ كند، راه بسیار نزدیك است.
در دعای ابو حمزه نگاه به آیه - وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ - هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند،بگو: یقیناً من نزدیکم.(سوره بقره بخشی از آیه 186)یعنی آن کس که به سمت خدا گام برمیدارد و از او درخواستی میکند،مانند نیاز هایی که از انسان ها انجام میشود نیازمند طی مسافت و پشت سر گذاشتن مقدمات فراوان نیست، چرا که حق تعالی خود می فرماید: وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ- هر جا باشید او با شما است.(سوره حدید بخشی از آیه 4)
خداوند با ما است و هرگز از ما جدا نیست؛ ولى گرد و غبار آلودگیها، دلبستگیها و خودبینیها، ما را از دیدن خورشید عالمتاب حقیقت، محروم ساخته و میان ما و محبوبمان فاصله انداخته است: و - ما یَکُونُ مِنْ نَجْوى ثَلاثَةٍ إِلاَّ هُوَ رابِعُهُمْ وَ لا خَمْسَةٍ إِلاَّ هُوَ سادِسُهُمْ وَ لا أَدْنى مِنْ ذلِکَ وَ لا أَکْثَرَ إِلاَّ هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ ما کانُوا - هیچگاه سه نفر با هم نجوا نمیکنند، مگر اینکه خداوند چهارمین آنان است و هرگز پنج نفر باهم آهسته سخن نمی گویند، جز اینکه خداوند ششمین ایشان است و نه تعداد کمترى و نه بیشتر از آن، مگر اینکه او همراه آنان است، هر جا که باشند.(سوره مجادله بخشی از آیه 7)(پایان)
- ۱۰۹
- ۰۵ شهریور ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط